relaties

Het jaagt op mij, ik ben immers een makkelijke prooi geworden. En ik dacht dat ik in ieder geval één familielid evenals vriendin achter mij had staan. Iemand die mij steunde en daarnaast dezelfde cultuur en religie draagt en honoreert als ik. Maar ook die steun is van mij afgepakt.

Bijna 1,5 jaar geleden kreeg ik een relatie met een Nederlandse, niet-gelovige jongen. Als moslima moet ik erkennen dat er af en toe cultuurverschillen zijn. Maar dat betekent niet dat het ruzie-materiaal is. Het is een andere manier van denken en ik vind het heerlijk om zijn perspectief en mijn perspectief met elkaar te delen en elkaar te respecteren. Ik hou van mijn vriend, alsof we al jaren partners zijn en elkaar al jaren kennen.

De enige die het weten zijn mijn oudere broer (via wie ik mijn vriend heb leren kennen) en mijn jongere nichtje/vriendin (die er niet geheel achter staat en mij op andere gedachten probeert te brengen).

Mijn familie mag dit gelukzalig gevoel echter nog niet weten. Ik ben bang voor de reacties. Mijn lieve ouders, mijn o zo lieve ouders die alles voor mij over hebben, hebben maar één wens :"Trouw alsjeblieft met een moslim, anders ben je zo van God los, terwijl ons geloof juist zoveel betekent.".
Gek genoeg ben ik dichter naar God gegroeid, ik wil het bidden weer oppakken, Arabische lessen nemen en meer onderzoeken van mijn gevarieerde afkomst.

Ik vind het lastig om mijlpalen te vieren zonder hem bij me te hebben. Ik vind het lastig om een verjaardag van het gezin te vieren zonder hem bij ons thuis te hebben als genodigde. Ik wil graag een keer met hem en mijn jongere broertje naar een speelparadijs en hapje eten etc.
Het is moeilijk om geen leuke dingen met hem te kunnen doen in combinatie met mijn lieve ouders en broers.

Ik ben bang uiteindelijk voor een keuze te worden gezet; ouders of vriend? Het is geen keuze tussen ouders of liefde, want liefde voel ik voor allebei.
Ik hoop uiteindelijk niet voor een keuze te hoeven staan en acceptatie te winnen van mijn ouders.

En dan de vraag; kent iemand hier een ervaring/situatie van een ander/jezelf die overeenkomstig is? Hoe is hier mee omgegaan en wat waren de lastige momenten?

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Anoniem, Op 22-06-2017 18:04

Ja, ik heb zelf ervaring die overeenkomstig is. Ik ben dan die ongelovige jongen, mijn vriendin was de moslima en haar ouders verboden haar om met mij om te gaan. Wat ik heb gedaan is heel lang met haar afgesproken, zonder dat haar ouders het wisten. Ik heb ook heel veel geïnvesteerd in haar persoonlijke en spirituele groei. Zij kon echter niet kiezen en de balans tussen het geven van mij en het geven van haar naar mij raakte steeds verder uit balans. Ik gaf veel, zij gaf weinig tot niets. Aangezien de situatie met haar ouders niet veranderde en vooral omdat zij steeds meer afhaakte, heb ik ervoor gekozen om de relatie te beëindigen. De gedachte is dat twee dingen belangrijk zijn: waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Waar ik vandaan kom, dat is niet te best, met mijn ouders, mijn achtergrond, mijn ….. geschiedenis. Waar ik naartoe ga, daar zijn mijn ouders en haar ouders heel oud geworden of dood en ik wilde samen met haar naar de toekomst. Zij liet niet blijken dat zij dat wilde en deze gedachte steunde. Dit is hoe het is gegaan met mijn vriendin. Ik hoop dat jij de kracht hebt om de keuze voor de toekomst te maken en dat is in mijn ogen met die (bijzondere) jongen van jou.

reactie M, Op 22-06-2017 22:47

Ik vind het maar een zwak verhaal. Als jij zo stom wilt zijn om je hele leven, te laten bepalen door een geloof, ga je gang. Maar kom dan ook niet jammeren. Waarschijnlijk hoop je ook zeker op het advies dat die arme jongen, ook zich maar moet bekeren. Ik kan er niet bij, dat je er dan zo dubbel in zit, wel extreem de bekrompen regeltjes volgen, maar dan wel weer dingen doen die niet van je geloof mogen. Mijn advies stop met geloven. Wordt wakker en bepaal zelf je leven. Je hebt niemand nodig die voor je denkt.

reactie Button, Op 23-06-2017 01:16

Wat zonde om je verhaal hier te delen. Ik vind het een interesante, maatschappelijke discussie die eerder een plaatje verdient in een blad of magazine. Natuurlijk niet in naam en toenaam in jouw geval. Ik zou als ik jou was ook wat filosofische boeken lezen, als je dat al niet gedaan hebt. Je kunt op zoveel manieren naar god kijken. Kan je vriend niet meedoen met de rituelen. Ik zou best de ramadan meedoen voor een geliefde. En beetje jokken naar je ouders dat hij je geloof steunt ed? Beetje white lies? Is hoe de wereld werkt. En dan zal ik je ook mijn eerlijke reactie geven. Ik had een conflict met een enorm, domme asociale weet ik veel welk ras en geloof. Misschien gewoon een domme hollander. Even later spreekt een onbekende gast me aan die vertelt over de ramadan. Hij was heel zenuwachtig over iets. Net zo strak gespannen als die gek van eerder alleen hij was tegen mij gewoon heel vriendelijk en vertelde spontaan dat hij het zwaar had ed. Maar en door die domme agressieve gast van eerder en toch alle media verhalen was ik toch bang, waardoor ok contact afhield. Ik heb er wel spijt van, want ik stond echt wel open voor contact. Maar het was toch in een stille omgeving weet je wel, ben ook gewoon een schijtwijf. Maar al die vooroordelen helpen niet mee. Ik ken overigens een jongen die moslim is en verder heel nederlands en zijn ouders willen ook niet dat hij met een Nederlands meisje thuiskomt. Doodzonde want het zijn juist de mensen die verbinding willen leggen tussen culturen. De helden. Degenen die voor verbondenheid zorgen. Dat heeft de wereld nodig. Ik kan je helaas geen advies geven. Behalve dat ik nooit zou kiezen. Ga voor allebei. Laat je vriend een stukje je ouders tegemoet komen. En geef je ouders de tijd om aan de situatie te wennen, stapje voor stapje je vriend introduceren. Als een vriend, pas later dat je hem eigenlijk meer dan leuk begint te vinden. Als ze elkaar eenmaal leren kennen en ook zien dat ze overeenkomsten hebben gaat het vaak al beter. Maar het kost tijd. Mogelijk willen je ouders je zelfs niet zien. Dat is dan hun keuze en hoeft niet voor altijd te zijn. Maak zelf alleen niet de keuze, want dat wil jij niet en hoeft ook niet. Zoek desnoods informatie in die koraan om je keuzes te onderbouwen. Heb gehoord dat je hem net als de bijbel op 1000 manieren kunt interpreteren. Maak er een missie van. Ik Heb onvoldoende verstand van het moslim geloof. Nouja de moslims die ik ken zijn dus niet streng en zien het meer als filosofie. Ze drinken soms zelfs gewoon veel alcohol. En houden de ramadan niet vol. Maar ze halen wel een bepaalde boodschap uit hun geloof. En hoezo moet geloof soms als een protocol zijn? Ik hoorde over god (maar mijn ouders waren afzetters, want zij moesten naar de kerk, verplicht en kregen slaag als ze op de bankjes wiebelds ? Een ander familielid is seksueel misbruikt door de paus. Geloof maakt soms heel veel stuk, terwijl god of allah of wie ook dat noooit zou willen. Tegelijk verbindt geloof ook weer. Dus ja *lees een toegestaan scheldwoord* je snijdt iets enorm ingewikkelds aan wat prikkelt. Doe er iets mee, zodat je het voor je lotgenoten wat makkelijker maakt. Schrijven kun je! Laat je zien, laat Nederland zien dat dat kleine clubje extremisten maar een klein clubje is. Ach misschien overdrijf ik maar goed ik hang aan je lippen, zou hier meer over willen lezen! Toitoitoi

reactie Smeagol, Op 23-06-2017 11:57

Beste M, Het 'jammer'-gedeelte was poëtisch. De vraag was of iemand een ervaring wil delen en hoe hier mee omgegaan is. Ik vraag niet om medelijden, nog om een uiteenzetting waarom mijn geloof volgens u bagger is. Mijn geloof staat vast, het is neen richtlijn, mijn gids. Niets bepaalt voor mij de 'regels', het is een interpretatie kwestie. Kortzichtige en (vergeef me) domme reacties sta ik niet op te wachten. Anderen: bedankt voor jullie reactie, het is heel bijzonder om allerlei perspectieven te lezen zonder brutaal en bekrompen adviezen. Heel fijn!

reactie M, Op 23-06-2017 20:57

Ach je bent je teentjes getrapt smeagol? Ik ben mijn beurt niet zo gecharmeerd van al die moslim-jankverhalen. Van alle geloven is de Islam wel het meest wrede en vijandige geloof. Als je geloof dan zo belangrijk is voor je, neem dan een vriend die ook zo gelovig is.

reactie Reactie M, Op 24-06-2017 01:06

Beste M, Ik ben niet op mijn tenen getrapt. Ik vraag om een ervaring, iemand die hetzelfde heeft meegemaakt of heeft gezien of gehoord of gevoelt. Ik heb niet gevraagd om een mening over mijn relatie keuze, ik heb niet gevraagd om een mening over mijn religie. Ik ben louter en alleen nieuwsgierig naar andermans verhalen, een bewuste beleving van een soortgelijke situatie. Ik ben niet zielig, ik ben niet opzoek naar een verdrietige reputatie. Ik ben gelukkig en (nogmaals) blij met mijn liefde voor familie, vriend en religie. Ik ben echter niet gecharmeerd van de manier waarop jouw mening zich vormt, nog de stap van liefde naar 'geweld'. Ik heb toch hopelijk niet gezegd dat ik mensen pijn die, families breek en ellende aanricht ? Correct me if I'm wrong, maar ik heb het idee dat ze enige reden voor jouw vreemde reactie puur en alleen komt door de reputatie die IS en andere nare mensen in het nieuws en op social media een heeft geplakt op onze mooie en respectvolle religie.

reactie Smeagol, Op 24-06-2017 01:07

En nu graag reacties waar ik om vroeg. Een mening geven over het feit dat ik religieus ben is echt ontzettend zwak en niet relevant.

reactie May, Op 26-06-2017 21:56

@M: Vlak het katholieke geloof niet uit; ik vraag me af wie het zou winnen qua wreedheid en onmenselijkheid als je moslims en katholieken met elkaar vergelijkt. Katholieken hebben door de eeuwen heen ontelbaar veel mensen onthoofd, levend verbrand, gemarteld tot de dood erop volgt of voor de rest van hun leven in donkere kerkers gegooid omdat ze niet katholiek wilden worden.. En dat gaat tot aan de dag van vandaag door al winnen ze wel als het om kinderen verkrachten en martelen gaat geloof ik. Ik heb als kind in een katholiek tehuis gezeten en weet waar ik over praat helaas. Moslimdame: je zegt "En nu graag reacties waar ik om vroeg" Als je alleen reacties wil die naar je zin zijn moet je niet in het openbaar aan iedereen die dit kan lezen om een reactie vragen. Niet janken als iemand iets zegt wat je niet aanstaat. Dan moet je lekker met je soortgenootjes gaan babbelen, die praten met je mee. Je lijkt me een dwingerig vrouwtje die gaat stampvoeten als ze niet over haar bolletje geaaid wordt en gelijk krijgt. Doe ff normaal zeg... zoek het maar lekker uit met je geloof. Maak een praatje met een imam of zo en zeur niet zo. Doei!!

reactie S., Op 02-07-2017 15:01

Het gaat niet om het krijgen van mijn zin. Ik stampvoet heus niet als ik mijn zin niet zou krijgen. Dan zou ik nu geen voeten meer over hebben denk ik. Het gaat om het respecteren van elkaars geloof/religie/cultuur. Ik ben en blijf gelovig, dus een nare reactie geven op dat gebied is nutteloos en respectloos. En vooral ook zonde van elkaars tijd. Ter verduidelijking om een beter beeld te schetsen van de mensen waar ik vrienden mee ben: ik heb geen islamitische vrienden, op mijn nichtje na. Ze zijn allemaal Nederlands dan wel van Westerse landen afkomstig. Met 'mijn soortgenoten janken' is niet van toepassing :)

reactie Juno, Op 14-07-2017 02:20

Hoi Smeagol, Het lijkt me een hele moeilijke situatie; je wilt je ouders en hun wereld in tact houden, maar toch is je de liefde voor je vriend te sterk om deze onder stoelen of banken te schuiven en je wilt hem onderdeel kunnen maken van je leven. Je kunt de relatie afbreken, maar als jullie echt van elkaar houden en de liefde en jullie relatie sterk genoeg is, kun je dit overwinnen. Ookal zal dit in het begin voor de nodige opschudding zorgen bij je ouders, als de liefde tussen jullie zo sterk is en je ouders jouw geluk ook kunnen zien en ervaren, dan komt het wel goed. Uiteindelijk wil je als ouder je kind gelukkig zien en zullen ze vrede hebben met dit plan b. Wat wel belangrijk is; zorg dat jouw vriend en jij een goede basis hebben met elkaar, een manier vinden om zowel geestelijk als lichamelijk 'connected' te blijven; je moet stevig in je schoenen staan wil je van je ouders' ideeën geen self fulfilling prophecy maken door uit jullie vibe te raken (en hun beeld te bevestigen). Waar Bruce Willis een weg, zeg ik altijd maar. En liefde overwint. PS: Mijn opa had het niet zo op mijn vader; mijn moeder had namelijk met iemand uit haar eigen cultuur moeten trouwen. Maar ja, als je naar Nederland emigreert en je dochter groeit daar op, well..you do the math! Toen ik geboren werd was de liefde voor z'n kleinkind zo groot, dat dat eigenlijk alles in balans bracht. Circle of life ofzo? M'n opa was geweldig trouwens. U can do it!

reactie Smeagol, Op 03-10-2017 19:15

Beste Juno en andere wel oprecht geÃ¯nteresseerden , Ontzettend bedankt voor je reactie, erg fijn om positieve benaderingen te mogen lezen, zeker gericht op mijn situatie! En een referentie naar Bruce Willis is de kers op de taart. Thank you very much, bless you Kleine update: Mijn ouders hebben hem ontmoet als 'vriend'. Het voorval was ongelukkig (wij hadden vervoer nodig van het ziekenhuis naar ons huis nadat mijn vader flink autopech had). De schrik zat er goed in, maar mijn vriend heeft ons veilig thuis gebracht en de sfeer verzacht. Daarna is hij nog eens langs gekomen om mijn broertje zijn verjaardag te vieren (mijn broertje is 6, dus mijn moeder vond dat wel heel erg lief van mijn vriend). Kortom, een zeer goede indruk achtergelaten! Stap voor stap... we komen er wel.

Site built by B-nuts