relaties

hallo allerliefste hartendief bmw!ik was je komen opzoeken en ik deed niet gek(mocht je je zorgen maken)maar je was er niet en toen ik vroeg wanneer je er wel was,zeiden ze dat ik een afspraak moest maken,het hele weekend had ik pijn van de stress,hoofdpijn,buikpijn,niet kunnen eten,niet kunnen slapen,ik wou je op het laatst een berichtje sturen dat ik niet meer kwam,maar ik heb al mijn moed bijeengeraapt en ben toch gekomen,maar jij was er dus niet.Ze maken het mij wel moeilijk om contact met jou te krijgen,ik snap niet waarom ze zo moeilijk doen(dit heb ik niet laten merken).ik heb de hele middag gehuild omdat ik dacht dit komt nooit meer goed en omdat het mij onzeker heeft gemaakt en ik niet weet of jij het wel meent en als klap op de vuurpijl kreeg ik ook het bericht dat de hond van een goede vriendin waar ik dol op was dood is.In mijn hoofd is de hele strijd aanwezig,dit geheim en alles maak ik groter dan het is,ik maak mezelf gek,mijn hele verleden kwam weer naar boven en ik werd heel verdrietig,mijn familie heeft ook stomme dingen gezegd over mij,dat ik mijn plannen/dromen nooit waar kan maken,over homo's over vluchtelingen ,over mijn vader,alles kwam in een keer tegelijk en ik had zo echt een schouder nodig of een arm om mij heen,van jou??ik had iemand nodig om even mee te praten,niet per se over al die shit,maar gewoon over vanalles.even een lach,iets liefs,ik vond het zo leuk dat je nog hier te vinden was,ik had niet verwacht dat je zolang aan mij?zou denken,Jij hoeft ook niet bang voor mij te zijn,misschien bel ik je nog wel,maar ik ben heel bang dat je dan weer reageert zoals je eerder deed,ik ben ook bang dat ik gek aan het worden ben(op de negatieve manier)zoiets als dit zou heel goed ingebeeld kunnen zijn.soms ben ik een zeker persoon en sterk en vrolijk,maar die onzekerheid en depressieve momenten kunnen zo erg zijn,ik denk elke keer het gebeurt niet meer dat ik me zo laat kennen,maar soms..ik vind het jammer dat het vandaag niet gelukt is en een berichtje van jou is altijd leuk,ik kijk nergens raar van op en sta open voor veel,ik heb net ondertussen hapjes gehaald en een tijdschrift om mezelf te troosten:) :).groetjes en liefs Mercedes!neurotica wetenschapper xX!

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Kris, Op 29-01-2018 22:42

Mercedes, die Count van jou, moet je gewoon aan zijn haren trekken en meeslepen. Als het is wat ik denk dat het is gaat-ie niet stoppen. Enkel een duidelijke boodschap zal hem helpen, uit zijn betonnen geest te komen. Daar moet je hart voor kloppen ;). Een neurowetenschapper zei ooit tegen mij dat je iemand â€œwintâ€ door heel heel veel van je zelf â€œuit te zendenâ€ naar de ander, en niet constant maar naar de ander zijn signalen te verlangen en erop te letten, te interpreteren, etc.

reactie Zwarte trui, Op 09-02-2018 00:15

Je hebt zijn nummer. Bel hem. App hem. Als jullie bij elkaar passen, doet het dat. Het is uitermate neurotisch om te denken dat het niet kan. Daarmee ontneem je jezelf een kans. Misschien weet de ander ook niet hoe jou te bereiken en houden "ze" hem ook wel tegen? Niets is te gek als het op de liefde aan komt!

reactie Cheryl 3, Op 10-01-2019 18:09

Jammer, triest, ik heb er geen woorden voor. Egoistisch, schaamte, degradatie van trots misschien? Wie wanhopig is kan natuurlijk niet meer logisch nadenken. Heel veel sterkte!

reactie JAM, Op 11-01-2019 13:19

Jij heb mijn hart gescheurd. Voelde mij gelukkig want het werd door de jaren geheeld. Vervolgens scheurde mijn hart... Dit maal door wanhoop gedreven. Zeer geschokt zijn wij allen. De hele wereld kijkt toe! Wat een gedoe! Tot dat de rookgordijn achter het ''mooie leven'' open gaat. Zit je daar met je hand in het haar. Achter blijvend met een mond vol vragen o.a. Waarom? Was je niet gelukkig? Was ik niet goed genoeg? Heb ik gefaald als hoofd? Je niet voldoende gesteund? Wilde ik een te perfect leven lijden? Leefde ik niet iets te overdreven? En wilde ik te veel concureren met de middelen die ik had? Of Was het toch mijn gezondheid die parte speelde? Waardoor ik belande in dit grote diepe dal. Plankkoorst en twijfel slaan toe... Verdriet en pijn keer op keer. Over schande en schaamte niet eens te spreken want mijn leven zal nooit meer het zelfde zijn. Was het een grote schijn?

Site built by B-nuts