Relatie x
Geschreven door Kevin J, Op 28-04-2019 15:49
Ik weet niet goed waar ik eigenlijk moet beginnen. Ik ben 28 jaar(m) en heb toen ik 25 was mijn vriendin leren kennen. begon eigenlijk met bindingsangst en depressie langs haar kant, enerzijds door de dood van haar oma. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk hier ook niet meer mee om kon gaan en daarop boos reageerde. Wel verkeerd aangepakt door mezelf, vind ik nu nog. Ik had het toen beter gedaan gemaakt, maar dat deed ik niet, omdat? géén idee, ik merk aan mezelf dat ik ook niet snel opgeef. ook niet gedaan bij vorige relaties, maar of dat positief is, nee ik denk het niet.
Uiteindelijk werd ze zwanger en vertelde ik haar dat onze relatie daar helemaal niet klaar voor was. Er was sprake van een abortus, waarbij ik anderhalf maand later te horen kreeg dat ze het niet kon. Ik kon niet boos zijn. Ik probeerde er samen met haar iets van te maken, maar ik bleef boos omdat het niet mijn beslissing was. Ik voelde me bedrogen, maar terwijl begreep ik haar ook wel. Het was haar lichaam.
tijdens die periode van zwangerschap deed ik gewoon mijn zin in het weekend door met vrienden weg te gaan en te ontsnappen aan deze relatie. terwijl was ik door de week vaak bij haar, maar of dat een meerwaarde was? nee vaak niet. ik nam het haar kwalijk en zij mij dat ik tijdens de zwangerschap er niet was. Ik heb toen mijn dochter een 8 tal maanden was helemaal met haar gebroken en een aantal maanden een seksrelatie gehad om dan terug naar mijn vriendin te gaan.
(in deze periode heb ik haar 2x behoed voor deurwaarders, waarbij ik alles voor haar heb opgelost. Enkel wat ze goed deed was steeds gaan werken en zorgen voor onze dochter, ook heeft ze net een behandeling voor kanker achter de rug, maar ben nooit erbij geweest. Dit mis ik wel! Ik heb haar daar niet in kunnen steunen en dat doe je toch in een relatie? de reden was dat haar moeder er altijd bij was en ik daardoor niet mee kon, omdat haar moeder dan ervan zou weten)
Nu is onze dochter 2 jaar en een aantal maanden. Wij komen momenteel goed overeen. Het botst veel minder, omdat wij beide aangepast zijn aan elkaar denk ik? Enkel ben ik nu anderhalf jaar dat ik met haar samen ben, nooit nog bij haar ouders geweest. Zij durfde dit niet te zeggen en ik ben daar in mee gegaan. verder zet ik vaak mijn auto iets verder, waarop zij mij oppikt of steek ik me weg als ze bezoek krijgt van haar oma of moeder. Ik voel me daardoor een regelrechte idioot en heb haar genoeg tijd gegeven.
Verder heb ik mijn dochter nooit erkend, terwijl ik hier wel voor open sta. Dit wil ze niet, omdat ze zegt dat het voor haar financieel beter is. Nu ook mijn eigen schuld heb ik zelf niks stappen ondernomen. Als ik over erkennen begin hebben we ruzie.
Mijn energie isgewoon op, omdat ik niet weet wat hiermee moet. Ik zie haar graag, maar wil me niet meer wegsteken. Sommige vrienden van haar weten van mij, maar familie en sommige vrienden van haar niet. Mijn vriendenkring daarentegen hebben wel de indruk dat ik een gewone relatie met haar heb. Verder is het gewoon van alles wat: mezelf wegsteken, haar schulden oplossen en dat ze zelf nooit niks wou oplossen, haar zwangerschapsuitkering en kraamgeld heb ik 2 anderhalf jaar na geboorte ook in orde gebracht.
Nu sinds een aantal dagen heb ik haar verteld dat dit niet meer verder kan. ik haar ook niks meer verwijt, maar dat ik niet weet of ik alles nog wel kan verkroppen. ik me ook niet meer wil wegsteken.
Komt niet de input dat ik verwacht, maar enkel dat me niet kwijt wil. Momenteel verblijf ik nog bij haar, wanneer ik niet bij mijn ouders ben. Het is de stap vinden om alles achter mij te laten, maar wat zie ik mijn dochter toch graag en geniet ik ervan om het gelukkige gezinnetje te willen zijn.
dit is een hele boterham, sorry daarvoor. ook voor eventuele spellingsfouten haha
groetjes
reactie Kevin, Op 30-05-2019 15:36
Hey,
Ben momenteel een stukje verder. Ze heeft het haar ouders verteld. Dit is max 3 weken geleden. Haar ouders nog niet gezien sindsdien. Merk wel dat ze haar best doet of dat denk ik toch. Vertrouw het niet helemaal en heb haar ook eerlijk verteld dat dit geen garantie is op het voortbestaan vn onze relatie. Wou eigenlijk alles of niks, maar heb een stukje gekregen. Mss ben ik veeleisend, maar dat denk ik niet. Emotioneel ben ik de laatste maanden wat minder.
Soms wil ik gewoon boos zijn op haar, maar dat komt er bij stomme dingen uit.
Ik hou de deur open voor mijn vertrek. 3weken terug ook wat flirtiger geweest met een collega, maar dat bracht me teveel van de wijs. Dat is nu ook een beetje door.
Grtzn