Geheimen
Relaties
Tegen beter weten in ingetrokken bij mijn 'rebound'-man
Ik ben een vrouw van halverwege de dertig. Een half jaar geleden ben ik bij mijn partner gaan wonen. Op het moment dat ik de beslissing nam om bij hem in te trekken had ik al twijfels over de vraag of het wel een verstandige stap in mijn leven was… het was op dat moment in ieder geval de makkelijkste stap.. reden? Een half jaar eerder is de relatie met mijn ex verbroken. Na 7 leuke en goede jaren bekende mijn ex mij dat hij het huisje boompje beestje bestaan niet meer wilde, hij ‘ons’ als broer en zus zag en snakte naar aandacht van andere vrouwen en verliefd geworden was op iemand anders. Tegen beter weten in heb ik een aantal maanden geprobeerd te redden wat er te redden viel maar uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat hij zogezegd \'klaar\' was met mij en ik besloot dat ik niet wilde blijven samenleven met een man die mij niet wilde. Ik heb nooit antwoord gekregen op de vraag ‘waarom?’, mijn ex zegt dat het niet aan mij gelegen heeft en zijn huidige gedrag valt nog het beste samen te vatten onder het kopje \'midlife-crisis\'.
Ik vond troost en een luisterend oor bij een goede vriend en ik had bovendien behoefte aan lichamelijk contact en sex. Ik ‘fantaseerde’ over deze vriend en bedacht ondertussen wat ik met mijn toekomst wilde. Ik wilde graag weer een relatie, liefst een man zonder al te veel bagage (mijn huidige partner heeft niet eerder samengewoond en heeft geen kinderen en vind het ook niet erg om ze niet te krijgen, (deze laatste 2 zijn voor mij erg belangrijk). Ik werd al snel verliefd op hem, dit gevoel bleek wederzijds en we begonnen een relatie. Aangezien het huis dat ik met mn ex samen gekocht had verkocht moest worden omdat dit voor mij alleen financieel niet haalbaar was, was het aanbod om in te trekken bij mijn nieuwe partner erg lief en bovendien leek samenwonen me gezelliger en makkelijker als weer alleen gaan wonen... Ik kwam erachter dat verliefdheid ‘maakbaar ‘ is en bedacht dat alles wel weer op de pootjes terecht zou komen. Inmiddels ben ik erachter dat mijn partner lief is maar ik vind hem niet echt aantrekkelijk.. onze interesses liggen veel verder van elkaar af dan ik dacht.. politiek en winkelen zijn toch echt 2 verschillende dingen. Al met al heeft hij de levensstijl van een jup. Hij is eigenlijk altijd zakelijk, serieus en met zijn werk bezig. Ik houd van humor, gezelligheid en hobby’s. Ik sta relaxed in het leven, hij zit overal bovenop. Hij praat vol lof over zichzelf terwijl ik daarentegen juist bescheiden ben. Ook verschillen onze inkomens dusdanig dat hij in principe kan doen wat hij wil en ik steeds keuzes moet maken, ik krijg hierdoor het gevoel dat ik hem beperk en ook zegt hij dat hij het gesprek met mij mist. De dingen die hij wil bespreken vind ik helemaal niet zo interessant en hij gebruikt ook steeds van die dure woorden. Ik ben er inmiddels achter dat deze man mij niet gelukkig gaat maken. Nu al erger ik mij vaak zo aan hem dat mijn adem van woede stokt en ik mij intens verdrietig voel over waar ik nu sta in dit leven. Ik heb het gevoel dat ik ‘het beste al gehad heb’ en dan doel ik op de periode dat ik wel nog gelukkig met mijn ex was en ik rust in mn leven, rust in mezelf had. Mijn ex was mn maatje, er was humor en het leven was goed en simpel.
Naar de buitenwereld toe doe ik alsof alles goed gaat omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten. De combinatie van het geheim van hierboven met het feit dat ik ten opzichte van iedereen lieg over hoe ik mij voel voelt als ziekmakend. Ik hoop dat de oplossing van mijn probleem zich vanzelf aandient in de vorm van een explosieve ruzie waarna we besluiten dat ‘het niet gewerkt heeft’ en we als vrienden uit elkaar gaan. Tot die tijd bijt ik op mijn tanden en maak er maar gewoon het beste van.