Mijn geheim is; dat ik HUIL, huil om wat eens was maar nooit meer komen zal - lijkt het wel-
Ik wil weer terug naar toen, naar een vriendelijke wereld vol solidariteit, ik wil mijn mening weer durven uiten zonder weg te hoeven kruipen van schaamte, ik wil niet langer meer onderdanig zijn aan sommige medemenschen...al menen zij dat ik dat wl moet zijn (so what...) ik wil weer kunnen zingen, dansen, lachen zonder raar aangekeken te worden (mag dat ? MAG dat ????) , ik wil weer geloven dat positivisme kracht geeft dr te gaan zonder mezelve een halve gare te voelen...ja, lieve mensen het is me wat allemaal.Zomaar een paar wensen van een eenvoudig mens.Gaan we ze nog in vervulling brengen of moet ik daarmee wachten tot ik onder de groene zoden lig of wat???? Antwoord graag, svp , want dit is geen leven meer !!!!