Geheimen
Relaties
Gekozen voor het geld
Ik moest vandaag boodschappen halen voor de organisatie van het verkleedfeest op school. Omdat dit zo goedkoop mogelijk moest, ging ik naar een goedkope supermarkt in de stad. Deze supermarkt ligt in een van de achterstandwijken in de stad, vlakbij het dorp waar ik in woon.
En toen ik schuifelde met de winkelwagen, kwam ik hem tegen.
BAM ik werd meteen terug in de tijd geslingerd. Terug naar mijn studententijd. Ik zelf kom uit een gezin waar in heel veel welvaart was. Hockey,tennis,skiën, grote villa en een zwembad. Ik denk dat het plaatje wel begrepen is. Mijn ouders zijn hele lieve zorgzame mensen. Die ook veel doen voor de minderbedeelden in de maatschappij. En mijn ouders verwachtte heus niet dat mijn toekomstige partner uit precies zo'n zelfde gezin komt, dan wordt de spoeling wel erg dun. Maar wel een goed opgeleide partner met ambities en met ouders die misschien niet heel erg rijk waren maar wel een goed inkomen zeg maar. ( dus wel hockey,tennis en skiën en geen zwembad zeg maar).
Ik had al een tijdje een vriend, waar mijn ouders weg van waren. Ik kende hem van tennis, keurige jongen en een keurig gezin al woonden ze wel in twee-onder 1 kap.
Maar in mijn studententijd kwam ik HEM dus tegen. In een leuk, klein kroegje. Uren hebben we zitten praten, na afloop ging ik met vlinders in mijn buik naar huis. Al ontkende ik dat hevig.
In de loop der tijd, kwam ik hem steeds vaker tegen en wordt het contact inniger. Tot op een avond, ik zou de volgende dag op vakantie gaan, we heel hevig hebben staan zoenen.
Geheel verward kwam ik thuis. Daar pakte ik meteen de telefoon om mijn vriend te bellen. Hij zei dat ik maar gauw langs moest komen.
Daar aangekomen, vertelde ik hem alles en besloot met de woorden het is denk ik maar verstandiger dat jij wel met onze vrienden op vakantie gaat en dat ik thuis blijf. Zo kan ik rustig nadenken...
Mijn vriend wilde daar echter niets van weten. Kom op Lot, ik heb het hartstikke druk gehad met afstuderen, jij ook. Natuurlijk snap ik dat een beetje afleiding in de vorm van iemand die dan aandacht voor je hebt hartstikke fijn is. Natuurlijk ben ik niet blij wat er gebeurd is, maar het is onze studententijd. Ik zie het als een laatste puberachtig dwaling voordat het echte volwassen leven begint. Trouwens wat wil je dan, met zo'n jongen verder.
Ook mijn vriendinnen, waarmee ik veelvuldig heb gesproken tijdens mijn vakantie, deden het af als een puberachtig voorval. Lotte, doe even serieus. Hoe zie je dat dan voor je? Hij komt uit een wijk, waar jij nog niet dood gevonden wil worden. Ga jij daar drie hoog achter wonen? En ga nou niet zeggen dat je straks met jouw salaris erbij beter kan krijgen. Ik neem aan dat je niet full-time gaat werken je hele leven. Nou dan wordt het misschien een klein eengezins woninkje in die zelfde wijk.Met zijn salaris op de fabriek, kan je niet meer verwachten.En je houdt zo veel van stedentrips en andere musea bezoeken. Ik denk dat je blij kan zijn met 2 weken camping in Frankrijk. Waarbij ze camping heel vies uitspraken.
En je ouders? heb je daar al aan gedacht? Lot doe even normaal. je hebt het goed met Pieter, jullie zijn een leuk stel, zelfde soort achtergrond. Doe nou gewoon wat er van je verwacht wordt, en laat deze puberstreken achter je.
Op die vakantie twijfelde ik nog heel erg. Gedroeg ik me nou als een puber? Maar ik was volgend mij echt verliefd, verliefder dan ik ooit in mijn leven geweest was. Maar moest ik daar aan toe geven, of me gewoon verstandig gedragen.
We werden bij terug komst van de vakantie opgehaald op Schiphol door mijn vader. Die had een verrassing. Hij kon een goed bod krijgen voor het appartement waar ik tijdens mijn studententijd heb gewoond. Hij had twee leuke grachtenpandjes op het oog. Ik was toch bijna klaar met mijn studie. Dan konden Pieter en ik mooi gaan samenwonen.We moesten maar eens gaan kijken. Hij gunde ons dit heel erg. Ook benadrukte hij hoe blij hij was met Pieter als zijn aanstaande schoonzoon. En dat het maar afwachten was waar je dochter mee thuis kwam, maar dat Pieter er 1 van ons was. En dat ik me familienaam eer aan had gedaan. Hij gaf met een gerust hart zijn goedkeuring dat we gingen samen wonen.
Lang verhaal kort te maken. Ik heb met pijn in mijn hart gekozen voor de verstandige beslissing. Ik ging samen wonen met Pieter, we trouwden, kochten een villa in ons geboortedorp, kregen 2 kinderen. Pieter heeft een hele goede baan, ik zelf heb ook een goede baan, werk 3 dagen.Geheel gelukkig, een voorbeeld gezin.
Maar vandaag kwam ik hem dus tegen in de supermarkt. Had meteen weer vlinders en we hebben als vanouds heel lang staan kletsen.
Daardoor kwam ik er al snel achter dat ik verstandelijk de juiste keuze had gemaakt (gescheiden,4 kinderen van 2 verschillende vrouwen,tijd werkeloos geweest, toch weer een baantje gevonden).
Maar mijn hart, die riep wat anders!
Maar toch toen hij bij het afscheid zei, mag ik je nummer? Heb ik gezegd dat het me niet verstandig leek, aangezien ik gelukkig getrouwd was. Waarbij hij me een knuffel gaf en zei ,, Hij heeft je ook al veel meer gegeven dan ik je ooit kon bieden en ook al is het 2012 laten we eerlijk zijn klassenverschillen bestaan er nog altijd."
En toen ben ik weg gegaan, want een verstandige dochter,een getrouwde vrouw, moeder van 2 kinderen geeft niet toe aan een puberlijke dwaling.