Al als klein kind, toen ik besefte wat mensen weerloze dieren aandoen, ben ik me van mensen gaan afkeren. Toen nog niet te opvallend voor de buitenwereld, maar vanbinnen wel heel overtuigd en zeker van mijn zaak. Hoe ouder ik werd, hoe groter mijn ongeloof en wanhoop werden, want des te duidelijker werd ook hoe slecht het merendeel van de mensen is. Slecht en gemeen voor onschuldige weerloze dieren en voor hun eigen zwakkere soortgenoten, want hoe gemakkelijker de prooi hoe meer mensen schijnbaar neigen naar slechtheid. Een fenomeen wat me al jaren met afschuw vervult en waar ik niet goed meer raad mee weet. Soms hoop ik dat er een soort superman opstaat die alle slechte mensen van de aardkloot veegt. Soms hoop ik dat Noah weer langs komt met zijn ark en alle dieren meeneemt naar een betere wereld. En soms denk ik dat ik zelf maar met de botte bijl moet gaan hakken en iedereen die slecht is de kop eraf moet slaan, maar helaas, ik ben maar een klein onbeduidend vrouwtje.....Wat is leven op deze planeet toch moeilijk als je wel gevoel in je lichaam hebt, als je wel compassie voor dieren en zwakkeren hebt. Als je een goed mens bent leeft je je leven ineen soort hel, tot de verlossing komt en je naar de hemel mag. En als je een slecht mens bent leef je zoals je wilt maar ga je uiteindelijk na dit leven de eeuwigheid in de hel doorbrengen, een schrale troost, maar het is er een....dus slechte mensen: probeer te veranderen, veranderen kan altijd, ga goede dingen doen en haal daar je voldoening uit. Maak het leven voor zovelen een beetje gemakkelijker dan alsmaar moeilijker, wordt gewoon weer MENS in plaats van monster....je bent niet voor niets als mens geboren, maak er geen schandalige vertoning van en gedraag je zoals een mens hoort te zijn in dit tijdperk van beschaving!