hee,
Ik weet niet of iemand dit zal lezen maar het doet me denk ik wel goed om het even kwijt te kunnen.
Ik ben 17 jaar en van marokkaanse afkomst. Ik heb nu al een halfjaar een geheime relatie met een nederlandse jongen. Ik spijbel van school om met hem te kunnen zijn. Ik begon met hele goede cijfers op VWO en eindigde dit jaar door alle ruzies en het concentratiegebrek een jaar lager in havo. Ik kan me nergens concentreren op school. Het enige waar ik aan kan denken is onafhankelijk zijn. DE gene zijn die ik WIL zijn. Ik voel me gevange in een tunnel zonder einde. Elke dag is het afwachten of mijn ouders erachter zullen komen. Zou iemand het ze vertelt hebben? Zijn ze door mijn mobiel heen gegaan? Zijn ze achter mijn absenties op school? 1000 vragen die door mijn hoofd gaan, elke dag weer opnieuw. Het enige dat ik nu ken is angst, angst voor het onbekende wat in de toekomst zal gebeuren. Zal ik met een enkeltje naar Marokko gestuurd worden om de 'duivel' uit me te krijgen? Niemand in mijn omgeving had gedacht dat mijn ouders zo streng zouden zijn, ze zijn erg modern en hebben beiden een hele goede baan en ze spreken vloeiend nederlands. Ik leef een dubbelleven. Ik sta tussen het geloof en de liefde in. Het moeilijkst wat er kan zijn. Weetje wat het nog moeilijker maakt? Dat mijn vriend er ook serieus over nadenkt. Ik vertel hem alles, elk obstakel in mijn geloof. Kan ik de keuze maken tussen liefde en mijn familie? Dit voelt niet als zomaar liefde, dit is liefde die ik nooit meer zal kennen. Deze liefde zal een wond achter laten die nooit meer zal genezen als het uit zal gaan. Ik ben pas 17 een heel leven voor me ik weet het, maar ik kan dit niet meer aan. Al dat stiekeme gedoe, slapeloze nachten en waarvoor? Om mijn ouders niet teleurtestellen, om mijn eigen hachje te redden. Hoelang ik dit vol ga houden? niet lang meer. Ik heb het er met mijn schoolmentor erover, met mijn beste vriendinnen, met iedereen die ik kan vertrouwen. Maar mijn omgeving bestaat uit alleen maar nederlanders. Daar voel ik me thuis. Geen geroddel omdat ik naar een jongen lachte of hem een hand gaf. Nee ik kan zijn wie ik ben, een spontane meid. Als ik het afgelopen jaar zou moeten na vertellen kan ik er een heel boek over schrijven. Een boek dat zowel actie, liefde, angst, geheimen etc. bevat. Voor de mensen die mijn verhaal bij zichzelf herkennen, If it's not OK, it's not the end. Someday it will be alright.