Ik ben bijna een jaar samen met mijn vriend,
waar ik meer van hou dan van wie dan ook, inclusief mezelf.
nu gaat het de laatste tijd wat minder tussen ons, omdat ik veel stress heb gehad in mijn priveleven de afgelopen tijd...
En ik hem hier ook mee heb belast, en hij gewoon niet weet wat hij ermee aan moet.
De druk op onze relatie wordt steeds groter en groter,
omdat hij gewoon niet meer weet hoe hij mij moet helpen, en moet steunen... hij kan het gewoon allemaal even niet meer aan.
De dingen die ik van heb verwacht, zijn gewoon niet eerlijk, en dat weet ik.
Maar hij is de enige die ik heb.
Nu waren wij donderdag 11 maanden samen, en plat gezegd was het niet erg gezellig, en is hij uiteindelijk met ruzie, en smijtende deuren bij mij thuis weggegaan.
Hierna hebben we nog gebeld en gepraat, en kwam er eigenlijk uit dat hij het niet meer trekt, en gewoon even rust wil.
Zoals ik al zei, hou ik meer van hem dan van mezelf,
en ben ik hier zachtgezegd kapot van.
Ik eet niet, ik slaap niet, en ik wil alleen maar hem zien,
en zelfs als hij komt, moet ik mezelf van de bank afslepen om iets anders aan te gaan doen dan m'n trainingsbroek....
Mijn geheim, weet zelfs hij niet...
Jaren geleden, was ik een snijder.
Ik deed mezelf pijn, om andere pijn te vergeten... en zit hierdoor dan ook onder de littekens... dit weet hij wel.
wat hij niet weet, is dat voor het eerst sinds 7/8 jaar,
ik hier weer de drang toe krijg... gewoon om alle andere pijn maar even te vergeten...
Ik weet niet meer wat ik moet doen... zodra ik onder de douche stap (als ik mezelf daartoe kan dwingen) en ik zie mijn scheermesjes liggen.... moet ik me verschrikkelijk inhouden, om er niet 1 uit elkaar te pulken,
en gewoon alles vergeten.....