Sinds 2 maanden heb ik een nieuwe leraar, het is een invaller omdat de huidige leraar een jaar uit beeld is! Mijn inval leraar is toevallig mijn eigen sport trainer. Ik ben nu 20 jaar hij is 25 we gaan altijd goed met elkaar om tijdens trainingen en wedstrijden altijd lief en gezellig met elkaar kletsen etc ben met mijn team vaak bij hem thuis geweest tot laat in de nacht of zelfs blijven slapen. Mijn trainer/leraar zier er heel erg goed uit heeft een lief karakter kan goed nadenken en wil je graag met alles helpen. Vond het altijd leuk met hem en was helemaal mezelf! Toen hij aan mijn klas werd voorgesteld 2 maanden terug was ik even in shock. Mijn lieve leuke trainer werd opeens mijn Docent. Hij had ons nooit verteld dat hij op een school ging werken als invaller. Ik was helemaal verbaast en er ging van alles door me heen op dat moment. Toen hij binnenkwam was ik de eerste die hij zag en voor mijn gevoel keken we paar minuten in elkaars ogen heel verbaast en geschokt. uiteindelijk begroette hij mij en ik hem toen ook met knikkende knien. Hij liep een dagje mee bij ons in de klas het was heel ongemakkelijk en ik heb hem verder niet meer aangekeken en niets meer gezegd! We kregen mee voordat we naar huis gingen dat hij maandag zal beginnen ons les te geven. Ik had 4 dagen om me erop voor te bereiden. Die avond moest ik ook trainen maar ik heb de training afgezegd ik durfde niet tegaan, durfde hem niet meer onder ogen tekomen tot die maandag dan. Voor de wedstrijd van Zaterdag wilde ik mij ook afmelden dus ik schreef dat naar hem in een whatsapp bericht "hey, ik voel me nog steeds niet goed ik blijf liever nog een dagje thuis" waarop hij antwoorde: "hey, We hebben te weinig spelers zaterdag zou je het willen proberen alsjeblieft!" Toen had ik dus geen keus eigenlijk. Ik wilde niet dat mijn team ging verliezen omdat ik een probleem heb. Ik ben die zaterdag dus gewoon gegaan. De wedstrijd ging super slecht ik zat alleen maar met mijn gedachten bij mijn trainer/leraar die mij maandag les zal geven op school. In de pauze van de wedstrijd zei ik geen woord hij vertelde ons allerlei dingen wat we goed deden en wat we beter konden doen zoals elke wedstrijd maar dit keer heb ik er niks van meegekregen. Pauze was bijna voorbij en gelukkig konden we weer naar het veld dacht ik. Mijn trainer/leraar zei kan je even blijven ik wil nog met jou praten, ik dacht shit dat was nou juist de reden dat ik niet wilde spelen en trainen. Hij vertelde mij dat ik er duidelijk niet bij ben met mijn hoofd en dat ik erg slecht speelde hij zei ik zie dat er duidelijk iets aan de hand is en ik zie ook dat je niet ziek bent wil graag weten wat er echt is want normaal ben je zo gezellig en vrolijk. Ik zei zonder hem aan te kijken "ik heb mijn dag niet dat kan toch gebeuren?" En liep weg om weer verder te spelen. na de wedstrijd gelijk naar huis gegaan. Wat was ik blij dat het afgelopen was en dat het een thuis wedstrijd was. De hele zondag zat ik met een raar gevoel in mijn maag en kon nauwelijks een hap door mijn keel krijgen, die nacht ook erg slecht geslapen halve nacht liggen denken hoe moet ik met hem omgaan als leraar en hoe doe ik dat tijdens de trainingen als trainer. Toen was het maandag. Zonder ondbijt op de fiets gestapt naar school. Ik liep de klas binnen en daar zat hij wel hij begroette mij en ik zei hoi en zonder te kijken ging ik naar mijn plaats helemaal achter in de klas. Ik kreeg die dag mijn eerste les van hem. Een klasgenoot riep: meneer en de achternaam vervolgens daarachter: kunt "u" me helpen. Toen drong ook nog tot me door dat we verplicht de docenten bij hun achternaam moeten noemen en met "u" moeten aanspreken terwijl ik hem altijd met trainingen en wedstrijden met jij en de voornaam moest aanspreken ik bedacht me toen gelijk dan praat ik gewoon niet met hem en ik vraag hem ook niets. Ik zag hem die dag les geven voor het bord en gaf uitleg over alles en hij verbaasde mij, ik zag een kant van hem die ik helemaal niet kende. Toen hij achter zijn bureau zat keek ik steeds even stiekem naar hem hoe hij bezig was, hij schreef in een map, heel rustig zat hij daar. Af en toe vanuit mijn ooghoeken zag ik hem mijn kant opkijken toen werd ik enorm zenuwachtig. Bijna aan het eind van de les keek ik weer ff naar hem en hij toevallig naar mij recht in elkaars ogen en weer had ik een gevoel dat het lang duurde ik wist geen houding te geven op dat moment en ergens voelde het wel goed. De volgende dag weer een schooldag ik had beter geslapen want ik vond die maandag opzich wel meevallen! Ik kwam wel weer wat gespannen de klas in dit keer zei ik uit mezelf goedemorgen en keek hem ook even aan. Ik ging iets dichterbij zitten dan de vorige dag. Ik zag hem weer de studenten helpen en uitleg geven en ik vond dat zo mooi ik bleef hem aankijken elke keer als hij bewoog keek ik weer. Toen mijn les was afgelopen ging iedereen weg behalve ik. Ik wilde even met hem praten over school maar ook over trainingen. Ik heb hem de reden verteld waarom ik zo afstandelijk was en hij begreep het heel goed hij had er zelf ook wel moeite mee. We hebben weer een gesprek gehad zoals altijd maar toch voelde het net iets anders. Elke keer als ik in zijn ogen keek voelde ik kriebels maar ik liet hem niets merken natuurlijk want dat durfde ik niet. Die avond had ik dus ook een training en ik zag die leuke leraar voor me en dacht steeds aan ons gesprekje van die dag en vond het weer heel fijn om in zijn ogen te kijken. ik zocht hem steeds op en voor mijn gevoel hij mij ook. Dit wilde ik niet geloven toen. Na de training omhelsde hij mij en hij zei je hebt het goed gedaan ik zie je morgen weer op school en weer keken we elkaar aan. Ik kon nu niet wachten op de de volgende dag dat ik naar school ging. Ik wilde hem zien en bij hem zijn, maar ik was nog niet verliefd althans dat dacht ik.... De volgende dag fietste ik snel naar school en voelde me heel goed! Ik ging op het zelfde plekje zitten als de vorige dag en ik ging hem weer helemaal in de gaten houden. Hij kwam vaak bij me om te vragen of het lukte en elke keer met zijn hand op mijn schouder ik begon het erg warm te krijgen en raakte een beetje in de war. De volgende dag was precies hetzelfde hij kwam weer vaak bij me en we keken elkaar vaak aan en glimlachde naar elkaar. Ik begon steeds meer te beseffen dat ik verliefd was. Die avond had ik weer mijn training en ik ben extra vroeg gekomen zodat ik hem kon helpen met het materiaal opzetten we waren een half uur helemaal alleen en ik hielp hem heel goed mee we deden alles samen en we hadden leuke gesprekken beetje roddelen over een leraar zijn collega dus. we hadden allebei een beetje een hekel aan die man. was super gezellig. Na de training zei ik zal ik je weer helpen met afbreken? Hij zei heel heel graag. We hebben er lang over gedaan weer heel gezellig samen. Toen we klaar waren zei hij kom we gaan even zitten even rustig kletsen. (We waren helemaal alleen) plotseling waren we beland in een serieus gesprek. Zo'n gesprek had ik nooit met hem. Het voelde goed. Hij vertelde me hoe hij zich voelde toen hij zag dat ik zijn leerling was. Het liefste wilde hij mij ook gaan ontwijken maar dat kan hij als leraar niet doen. Ik zei: Ik was en ben bang dat ik hierdoor tijdens de trainingen niet meer hetzelfde kan zijn naar jou toe. Ik keek hem aan diep in zijn ogen hij ging dichter bij mij zitten en pakte mij vast en hij zei tegen mij: Ik ben heel blij dat het zo is gelopen. Ik ken jou nu beter en op een heel andere manier en zoals wij nu met elkaar praten zo hebben wij nog nooit met elkaar gesproken!! Daarop reageerde ik met: ik heb ook nog nooit zo met een docent gesproken en ik heb nog nooit tegen mijn docent aangezeten met de armen om elkaar heen. Toen keek ik hem aan in zijn ogen en ik zei: is dit wel verantwoord? Hij lachte naar mij en er viel een stilte hij bleef mij aankijken en ik keek met glinsterende ogen naar hem. Toen was het overduidelijk mijn trainer/leraar was verliefd op mij en ik op hem. Hij kwam steeds dichter tegen mij aan zitten en hij stootte zijn voorhoofd tegen demijne en hij zei: Ik ben verliefd! Hij legde zijn hand op mijn wang en kwam met zijn mond richting die van mij, en voor ik het wist kuste hij mij! Ik was helemaal van de wereld en het voelde alsof ik aan het zweven was. Ik kon mijn geluk niet op! We hebben nog lekker lang tegen elkaar aangezeten en gepraat met elkaar en geknuffeld. Het was al laat en ik zei tegen hem dat ik naar huis ga want ik moest de volgende dag optijd uit bed voor weer een nieuwe schooldag. Ik zei ook ik weet niet hoe ikmorgen moet reageren als ik je zie op school, dat gaat nog een hele klus worden. Hij zei: Ik heb precies het zelfde probleem, laten we tijdens de les niet al teveel tegen elkaar praten! Dat leek mij ook een goed plan. Die avond bracht hij me naar huis en gaf hij nog mijn laatste nachtkusje en hij zei slaap zacht en tot morgen! Ik ging naar bed en voelde me zo fijn ik kon niet slapen omdat ik aan die kus dacht het was zo'n mooi moment die zal ik nooit meer vergeten! De volgende ochtend kreeg ik al vroeg een whatsappje van hem. "Heb je lekker geslapen? Als je wilt kunnen we samen naar school fietsen!" We wonen namelijk ook maar 2 minuten van elkaar af! Ik schreef terug dat ik graag met hem samen naar school wil fietsen. Toen ik hem weer zag die ochtend kreeg ik weer helemaal de kriebels in mijn buik en vooral toen hij me weer diep in mijn ogen keek hij pakte me weer vast en gaf mij een heel lief kusje hij zei met dit kusje moeten we het doen de heledag! Ik besefte dat we ons in moesten houden en dat ik niemand kon vertellen dat we verliefd zijn. Als leraar ben je strafbaar namelijk en zelfs als trainer mag het niet. We hebben ons lang moeten inhouden met af en toe weer na de training samen maar ook niet te vaak want dat viel op. En soms logeerde hij bij mij thuis of ik bij hem. We hebben het geweldig samen en nog steeds stapel verliefd op hem. Ik wil het iedereen vertellen en hij ook maar dat kan pas als mijn eigen leraar weer terug is en ik in een ander team zit ik moet nu dus nog 9 maanden wachten! 9 maanden moet ik iedereen voor de gek houden en hij moet dat ook. Ik heb het onderhand wel tegen mijn ouders verteld en ze hebben er helemaal geen moeite mee . We kennen elkaar al heel lang het is een hele goede jongen en word dus ook al een aantal jaren erg gewaardeerd door mijn ouders! Hij heeft hetzelfde gedaan ook tegen zijn ouders gezegd die hebben er ook geen moeite mee er zit maar 5 jaar verschil tussen ons dat kan prima ik ben volwassen hij is ook volwassen het enige is dat hij nu mijn leraar is en het is strafbaar 5 jaar verschil of niet maakt niets uit je mag niets beginnen met 1 van je leerlingen! Wij gaan het met z'n 2en volhouden en tegen de buitenwereld niets vertellen, en we kunnen niet wachten tot we het wel iedereen kunnen zeggen! Ik hou van hem en hij houd van mij en nogsteeds na 2 maanden hetzelfde gevoel. Ik ben helemaal verliefd op hem en we hebben heel veel plezier en gaan lekker vaak ergens heen waar we gewoon hand in hand over straat kunnen lopen. En deze zomer ga ik met hem onze ouders en zussen naar Spanje op vakantie en na die vakantie is het nog 2 maanden en dan gaan wij de hele wereld het nieuws brengen dat wij samen zijn!!!! ILOVEHIMFOREVER!!!!!!!!!