Bijna 20 jaar heb ik een relatie met mijn echtgenoot, we hebben samen 3 kinderen. Van die jaren ben ik er 15 helemaal trouw gebleven, uit overtuiging, ik wou niet anders. Mijn man is lief, maar beetje afstandelijk en introvert, dat is zijn aard. Seksueeel ben ik vrijer dan hij is en ik heb ook behoefte aan gevoelsmatig (warm) contact, gewoon knuffelen enzo. Heb jaren wel geprobeerd om onze relatie te verbeteren, ook op dit gebied, maar het bleef op een bepaald niveau. Toen kwam er een periode dat ik verliefd werd. Daarover proberen te praten met mijn man, die het erg bedreigend vond, toen. Ik kon geen kant op met mijn gevoelens. Om een lang verhaal kort te maken: ik ben in die periode 2 jaar 'vreemd' gegaan. Het lukte me om het verborgen te houden. Niemand weet het, een goeie vriendin vermoedt het, maar steunt mij ergens. En toe kwam de ommekeer, 3 jaar geleden zijn we begonnen met een open relatie, mijn man en ik, nadat we in therapie waren geweest. We hebben elkaar die vrijheid gegeven om een vriedschap met een ander te hebben. Het gaat nu heel goed. ik heb intussen een second love, die ook eerlijk is naar zijn partner. Kortom: alles is goed gekomen. Spanningen weg, ik waardeer mijn man om wie hij is, hij hoeft niet anders te zijn voor mij. We zijn tegenwoordig totaal eerlijk, er zijn geen geheimen meer...
Waar ik nu toch nog mee zit: moet ik mijn 'oude geheim' over die 2 jaar van vroeger opbiechten? Ik heb het verleden laten rusten en ben verder gegaan in het nu. Mijn man heeft mij laatst gezegd dat hij een heel groot probleem zou hebben met mij als ik niet eerlijk was en stiekem vreemd zou gaan. Terwijl hij met de situatie nu helemaal vrede heeft. Ik ben bang hem alsnog te kwetsen met dat oude verhaal, als ik het nu zou vertellen. Het zit mij wel een beetje dwars, niet heel erg trouwens.