Geheimen
Relaties
Mijn vrouw gaat niet vreemd
Ik heb een onweerstaanbaar, intens en diep verlangen dat mijn vrouw regelmatig geneukt wordt door een andere man. Ik gebruik met opzet het woord geneukt, niet om te shoqueren, maar omdat het precies dat is waar ik naar hunker. Ik vind het erg spannend als mijn vrouw flirt met een andere man, ik vind het opwindend als ze zoent met een andere man, ik vind het fantastisch als ze seks heeft met een andere man, maar het is pas "af" als ze door hem wordt geneukt.
Op zichzelf is dit verlangen geen geheim. Mijn vrouw kent mijn verlangen en vrienden hebben er ook weet van. Het geheim dat ik met me meedraag is hoe dit verlangen mijn leven beheerst.
Ik masturbeer enorm veel. Terwijl ik daar mee bezig ben fantaseer ik 90% van de keren over mijn vrouw met een andere man. Honderden variaties op dat thema zijn al de revu gepasseerd.
Ik kijk veel porno. In gedachten verandert de dame op mijn scherm altijd in mijn vrouw. Ik kijk ook vaak naar afbeeldingen van mannen met mooie penissen. Penissen waarvan ik droom dat ze mijn vrouw penetreren.
Als ik mannen ontmoet, of op straat tegenkom, is altijd mijn eerste gedachte of hij iets voor mijn vrouw zou zijn.
Kortom: ik ben er de hele dag door mee bezig.
Waar ik niet meer mee bezig ben is de vraag hoe het nou komt dat ik zo ben. Die tijd heb ik gehad. Ik heb van alles aan mezelf onderzocht. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik niet homoseksueel ben, omdat ik zo nu en dan seks heb met mannen -met medeweten van mijn vrouw trouwens-, daar erg van kan genieten, maar vrouwen toch lekkerder vind. Ik weet ook dat ik niet destructief ben, geen bindingsangst heb, niet een excuus zoek om zelf vreemd te kunnen gaan (want dat mag ik al), niet gek ben, enzovoort.
Ik kick er domweg enorm op als mijn vrouw geneukt wordt door een andere man.
Het is in de afgelopen vijftien jaar een aantal keer gebeurd. Ongeveer een keer per jaar gemiddeld. Die gebeurtenissen hebben mijn verlangen enorm aangewakkerd (ik weet dus ook dat dit niet iets is dat ik alleen in fantasie leuk vind).
De laatste keer dat mijn vrouw met een andere man was is nu alweer bijna drie jaar geleden. Dat was ook veruit de spannendste keer. Het gebeurde bij ons thuis, in ons eigen bed, terwijl ik beneden in de woonkamer wat zat te computeren. Hij heeft de nacht bij mijn vrouw doorgebracht en ik heb op de bank geslapen. 's anderdaags vertelde mijn vrouw dat het zo mooi en lekker en intiem was geweest, dat ze het zonder condoom hadden gedaan -de eerste en enige keer dat dat is gebeurd, want mijn vrouw is erg gesteld op haar gezondheid.
Ik heb me nooit eerder zo geweldig, zo fantastisch, zo compleet, zo volmaakt gelukkig en voldaan gevoeld als toen. Ik was trots op haar, trots op mezelf, trots op ons huwelijk. Ik voelde een diepe verbondenheid tussen mij en mijn vrouw, een enorme liefde voor haar en een waanzinnig verlangen naar haar. Ik heb een tijdlang op een wolkje gezweefd. Ik voelde me supersterk, kon de hele wereld aan, was intens verliefd mijn vrouw en op het leven zelf en was volmaakt gelukkig. Ik kan in alle oprechtheid zeggen dat dat de gelukkigste tijd van mijn leven is geweest.
Maar wie hoog klimt, valt laag.
Na die laatste keer, nu zo'n drie jaar geleden, is mijn vrouw niet meer door een andere man geneukt. En ik word er gek van. Gestoord. Wanhopig.
Ik voel me klein, onbetekenend, ik heb voortdurend huilbuien, ben erg gedeprimeerd en heb al een paar periode's van een echte depressie (als in: volgens DSM-criteria) meegemaakt -tot suïcidale gedachten aan toe. Ik voel me zwak en kan weinig tegenslag, hoe klein ook, meer verdragen. Soms denk ik zelfs dat het misschien beter is om te gaan scheiden, want hoe afshuwelijk ook, de pijn van zonder mijn vrouw verder te moeten zou weleens minder erg kunnen zijn dan de pijn van het gemis aan een man die mijn vrouw neukt.
En dat is mijn geheim. Ik verberg de diepte van het dal voor mijn vrouw. Zij weet heus wel dat ik het moeilijk vind dat zij niet geneukt wordt door een andere man. Ik praat daar soms ook wel met haar over. Niet teveel, want ik wil de druk niet bij haar leggen. Ik wil niet dat zij het gevoel krijg dat ze moet. Ik wil dat ze een andere man neukt omdat zij hem wil, en niet omdat ze het gevoel heeft dat ze het voor mij moet doen (wat natuurlijk een soort van paradox oplevert, want het is wel iets dat ik nodig heb, maar ik heb het nodig dat zij het nodig heeft).
Ik probeer mijn verdriet, mijn gedeprimeerdheid en mijn depressies zoveel mogelijk te camoufleren voor mijn vrouw. Natuurlijk merkt ze wel dingen aan mij, zeker in zo'n depressieve periode. Maar dat koppel ik dan altijd aan andere zaken, zoals bijvoorbeeld mijn werk (want ze kan toch niet makkelijk controleren of het daar goed of slacht gaat).
Ik heb twee redenen om de intensiteit van mijn verdriet en wanhoop voor mijn vrouw te verbergen. De eerste is een heel egoïstische: ik ben bang dat als ik het mijn vrouw vertel dat ze een nog grotere druk voelt dan ze misschien al voelt, en dat daardoor de kans dat ze nog eens een leuke man vindt nog kleiner wordt dan hij nu al is. De tweede is een meer altruïstische: ik hou verschrikkelijk veel van mijn vrouw en wil haar de zorgen en het verdriet besparen mij zo te zien lijden.