Geheimen
Relaties
Verward zijn
Verward zijn.
Ik ben op dit moment niet erg gelukkig met mijn relatie. We zijn nu zon 14 jaar getrouwd en drie kinderen van de leeftijd van 7 tot 9. Tot vorig jaar februari ging eigenlijk alles goed, ik vond elke dag wel het zelfde een beetje een sleur. Maar goed ik dacht dat zal er wel bij horen bij een gezin.
Veel voor mijn gezin doen en me zelf als het ware weg gecijferd, maar af en toe een klein dingetje voor me zelf. Tot ik een burn out kreeg een maand later, ik ben bij een psycholoog geweest en heeft me handvatten gegeven hoe ik mee verder overeind kan houden in de toekomst met af en toe een diepte punt kom ik er weer boven op.
Maar op gegeven ogenblik kwam ik op facebook mijn eerste liefde tegen van vroeger, en ik kreeg gelijk een warm gevoel van binnen en ik had gelijk weer een heerlijk gevoel in mijn lichaam wat ik al tijden niet meer had gevoeld. Ik heb haar een mailtje gestuurd, hoe het haar is verlopen was al die jaren. Maar jammer genoeg heeft ze niet gereageerd. Misschien wel beter zo, na verloop van tijd zakte de hele opleving weg. Maar het heeft me wel tot nadenken gezet deze actie, wat er nu van mijn leven is geworden. Ik heb me zelf een spiegel voor gehouden en me zelf afgevraagd ben je gelukkig en daar kwam toch wel naar voren dat ik toch niet zo gelukkig voelde dan ik dacht.
Dan zou je zeggen praat er dan met je vrouw erover, maar als ik mijn verhaal elke probeer op te sommen dan luistert ze met een half oor en ze voelt zich dan ook aangevallen. Daar naast is ook zeer eigenwijs en dingen aannemen van me zit er ook niet bij. Want dan gaat ze weer eerst naar haar moeder of collega en leg daar ons priv probleem voor en dan hun uitkomst wat ze dan wel aanneemt komt ze terug. Waar is dan mijn toegevoegde waarde dan, van mijn inbreng.
Niet dus, soms luistert ze naar me, maar meestal gaat ze van andere mensen uit. En daarnaast als er vervelende problemen zijn, dan mag ik die oplossen en de leuke dingen doet zij dan.
Dat alles begin ik behoorlijk zat te worden, elke keer die strijd aan. En dan zeg ze daarnaast je moet hulp zoeken, want je heb het overlijden van je moeder niet verwerk van 22 jaar geleden en mijn vorige relatie van 5 jaar was ik gekleineerd dus dat speelt ook mee zeg ze dan. Maar ik heb daar zelf helemaal geen probleem mee. Ja, ik ben niet zo open met mijn gevoelens, maar dat is ook een karaktertrek. Daarbij is zij wel heel open daarin, maar daar ben je verschillende mensen voor.
En dan het seksleven dat is ook niet om over naar huis te schrijven, want als zij zin heeft dan moet het vuurtje gelijk geblust worden. Want als ik dat niet doe, dan krijg ik dat te horen dat ze niet belangrijk is of dat andere dingen belangrijker zijn. Terwijl ik andersom haar probeer aan te halen op verschillende manieren en dan reactie te horen van, nou ben ik bezig of ik ben te moe of nou niet van dat soort dingen. Dus als het er op aan komt dan is het 1 keer in de maand (als ik geluk heb). Maar als we dan de liefde bedrijven, dan zijn mijn gedachten toch ergens anders. Dus dat kan ik niet helemaal vatten. Maar voor de rest is het een lieve zorgzame moeder. Maar praten, laat maar.
Vervolgens kijk je TV en dan zie je een reclame blok van een dating site. Zo nieuwsgierig dat ik ben ga ik op mijn werk zon dating site bekijken. Om op zon site verder te kunnen kijken moet je een profiel aanmaken en ik denk dat kan toch geen kwaad. Dus zo gezegd zo gedaan je loop een beetje rond te neuzen en dan zie een match voorbij komen en die lees je dan. En dan kijk je naar een foto die erbij staat en ik denk goh wat een leuke vrouw lijkt me dat, en elke keer als haar foto zie krijg ik steeds meer warme gevoelens bij haar. Maar ik heb nog geen membership aangemaakt om te kunnen mailen er daar twijfel ik enorm aan. Ik weet natuurlijk niet wat deze vrouw van me vind. Maar moet ik nu wel of niet een membership aanmaken. Want ik weet niet wat ik teweeg breng als ik dit ga doen. In mijn achter hoofd is er nu een twee strijd losgebarsten van mijn huwelijk of deze uitdaging.
De ene kant denk ik, wat ga ik mijn kinderen aandoen, maar de andere kant wil ik ook gelukkig mens zijn. Ik vind dit zeer moeilijk en verwarrend, soms word ik daar emotioneel van. Het is lastig om daar mee rond te lopen. Ik denk wel dat ik hulp ga vragen om hier uit te komen. Maar voorlopig heb ik dit verhaal wel kunnen delen. Maar of het mijn probleem oplost dat weet ik niet. De tijd zal het leren.
Groetjes,
Een verwarde vader