Mijn man is 'ziek'. Maar ondertussen kan hij wel urenlang met mensen aan de telefoon zitten en, veel belangrijker, niet naar zijn werk gaan. Hij neemt zijn 'ziekte' erg serieus en wil zelfs langs de dokter.
Mijn schaamte zit in het feit dat ik het belachelijk vind. Dat ik er inwendig niet tegen kan hoe hij doet. Ziek is ziek (en dan lig je in bed). En anders ga je er in elk geval alles aan doen om beter te worden (zelfhulpmiddelen). Ik vind mijn man een aansteller en een slappe zak. En ik wou dat ik dat makkelijker van mij af kan laten glijden, maar dat kost me erg veel moeite.