relaties

Hallo. Ik moet even mijn verhaal kwijt maar weet niet waar. Maar surfen op het internet deed me hier belanden. Ben een vrouw van begin 40. Ik ben getrouwd en heb kinderen. Ik heb mijn partner leren kennen als een schat van een man. Erg lief,behulpzaam romantisch met veel humor. Heb eerder relaties gehad maar bij hem voelde ik mn eerste verliefdheid. Jaren verder die ik als zeer gelukkig bestempel..is er niks meer van die man over. Regelmatig word hij woedend om niks. Hij scheld me uit en maakt zeer kleinerende opmerkingen. Liefde krijg ik al jaren niet meer. Tenminste...van de 12 maanden per jaar ben ik er de helft van gelukkig.. dan behandeld hij mij normaal. De rest van de tijd ken ik deze man niet eens meer. Hoe ik het volhou geen idee...iedereen om me heen al mijn familie en vrienden weten van niks...tegenover hen speel ik de gelukkigste vrouw op aarde. Maar om regelmatig te moeten horen hoe dom ik ben...wat voot kut wijf ik ben dat ik voor niks goed ben..heeft me gebroken. En het ergste? Ik heb geen idee waar zijn*buien* vandaan komen!!! Ik wil weg bij hem...ik ben in de war...en vraag me iedere dag af waarom??

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Maagd, Op 15-06-2014 22:08

Begin voor jezelf een plan te maken hoe je weg kunt gaan en wat het beste is om dat te doen. Krijgen je kinderen er iets van mee?

reactie kereltje62@live.nl, Op 16-06-2014 07:05

Hoi Lieve Leeuwin, Ik denk dat je aan je zelf moet denken en een exit-plan moet uitwerken. Bereid zaken voor als woonruimte, financien, eventuele huisdieren. Verder, als je raad en je ei kwijt wil is het Viva-forum misschien wel wat voor je.

reactie Peter, Op 16-06-2014 22:05

De enige wijze raad die ik voor je heb, en waarvan ik hoop dat je 'm volgt: NU ACTIE ONDERNEMEN! "Nee", als je blijft doormodderen gaat het ECHT niet beter worden. Nooit! "Ja", vervelend voor de kinderen. Komen ze wel overheen. "Ja", heel veel moeilijke momenten die gaan komen, kun je ook aan! Te schandalig voor woorden dat dit soort varkens rondlopen, en al zal maar eentiende van wat je zegt waar zijn, dan NOG is het te idioot voor woorden dat je loopt te twijfelen hoe je verder moet. KIES VOOR JEZELF, want alleen DAARMEE kies je voor je kinderen! Je hebt geen "sterkte" nodig, je hebt een heel klein beetje lef nodig! Lef! P.

reactie Leeuwin, Op 17-06-2014 19:07

Heel erg bedankt voor jullie reactie s! Doet me goed dat er mensen met je mee denken. Om een vraag te beantwoorden of de kinderen het mee krijgen...zelden. maar elke keer is er 1 te veel dat besef heb ik echt wel. Het lijkt of hij zich kan beheersen in het bijzijn van hun. Weet je wat het is denk ik, met mn hart ben ik te lang blijven geloven dat hij weer de zelfde man zou worden zoals ik hem jaren gekent heb. Terwijl mijn verstand al lang zegt waarom pik je dit?? Er zijn inderdaad veel dingen die ik moet gaan uitzoeken. Door ziekte heb ik zelf geen inkomen...ben in alles totaal afhankelijk. Maar weet ook hoe ik zelf altijd ben geweest...en dat is zeer zelfstandig!! Ben gaan geloven dat ik de oorzaak ben van zijn scheld en schreeuw buien. Tot nu! Ook ik heb fouten wie niet...maar ben mezelf aan het terug vinden en realiseer daardoor dat ik meer waard ben dan dit en mijn kinderen al helemaal. Al zijn zijn uitbarstingen altijd tegen mij gericht. Geloof ook wel dat lef om helemaal opnieuw te beginnen zeer zeker een punt is. Het doet me in ieder geval veel pijn om de gene waar ik zo van hield waar ik de wereld voor over had,me zo te zien kwetsen. Ik huil vaak als ik met hem alleen ben en het lijkt hem niks te doen,jankerd is het enigste wat ik te horen krijg als ik vraag waarom?? De beslissing die ik ook maak mijn kinderen zijn mijn alles!! En doe alles voor hen.

reactie Maagd, Op 18-06-2014 14:23

Inderdaad. Elke keer is een keer te veel ook al is dat weinig. En, kinderen kunnen heel goed dingen aanvoelen. Ook als ze niets anders gewend zijn. Je kinderen zullen je dankbaar zijn, echt. Een sterke moeder laat zien dat ze sterk is en vecht voor een gelukkig liefdevol leven. Dat is heel belangrijk. Ik herken het verhaal, omdat de situatie lijkt op die van mijn moeder vroeger. M'n moeder was zo moedig om bijna 200 km verder te gaan wonen. Ze scheidden en vanaf toen ging de relatie ook beter. Wij als kinderen zijn nooit iets te kort gekomen en nu zijn we volwassen academisch geschoold en hebben we alles wat je maar kunt wensen in dit leven. En ik ben mijn moeder dus heel dankbaar dat ze dat voor zichzelf heeft gedaan. En we zijn enorm aan haar gehecht ook al wonen we inmiddels een stuk bij haar vandaan. Maar ze heeft alles zelf opnieuw opgebouwd en iets van ons gemaakt. Ze heeft zich in rap tempo toen ontwikkeld tot een zelfstandige vrouw en alles van haarzelf. We hadden het zelfs nog beter dan toen we met m'n vader woonden. En genoten veel meer van het leven. Moeilijk wordt t vast wel, maar daarna wordt beter dan tevoren.

reactie dito, Op 23-06-2014 13:30

Hoi Leeuwin, Dat is een lastige situatie, ik kom er net uit maar zit er nog steeds in. We zijn uit elkaar voor ongeveer dezelfde reden als jij beschrijft, zo werd ik tijdens mijn relatie ook steeds in de hoek gezet. Dat is werkelijk slopend, dat ben ik zeker met je eens! Dan komt er een punt, in mijn geval dat mijn ex de stekker er eruit trok, en ik er ook klaar mee was. tijdens het scheiden zelf werd het er niet beter op, een hoop herrie zal ik maar zeggen. Nu gaan we weer goed met elkaar om, wat het niet makkelijker maakt want net als jij was het eerste deel van de relatie paradijs voor mij zal ik maar zeggen. Nu denk ik vaak aan de mooie momenten terug! Kinderen en financiën leggen veel druk op relaties, daar zat bij ons een pijnpunt, net als hoe we in het leven staan. Echter zie ik nog steeds de vrouw waar ik een heel speciaal plekje voor in mijn hart heb. het is nu tijd om dit te verwerken en geloof me dat is lastig, want gevoelens zijn niet te controleren. Ik zou er eens goed over praten met je man, luisteren is daarbij zeer belangrijk. Waar er 2 vechten hebben er 2 schuld meestal, meestal dan! Kijk dus ook naar jezelf in deze, want ook ik had schuld aan onze problemen. Verwijten naar elkaar maken heeft weinig effect dat stookt t vuur alleen maar op. Als ik t over kon doen zou ik: vragen of de ander nog steeds liefde voelt als dat zo is dan op zoek naar waarom je man zo anders is nu, misschien weet je dit zelf al maar het is goed als hij het uitlegt. jij kunt dan ook aangeven waar jij mee zit. en dit gaat niet in 1 gesprek opgelost zijn, maar als je er uit komt met zijn 2en dat er nog hoop is en jullie gevoelens zijn toch nog goed richting elkaar dan zul je er vaker over moeten praten en werken. Is t op dan is t op, daar valt niets aan te doen Zomaar een bericht van iemand die soortgelijk heeft meegemaakt en nu dus een paar stappen verder is maar nog steeds niet happy en geen idee wat ik nu werkelijk wil, Ik houd van haar das zeker maar weet ook dat het in de hoek zetten van mijn persoon niet anders is geworden. maar toch voel ik nog voor haar! Erg in de war dus. mocht je er over willen praten dan hoor ik t wel! grtn

reactie Carpia, Op 08-07-2014 21:13

Allereerst professionele psychologische hulp zoeken. Die kunnen je helpen het hele gebeuren op een rij te zetten. Die kunnen je ook het inzicht verschaffen welke realistische opties er voor je (nog) zijn. HIer ga je het natuurlijk niet vinden, hoe goed men ook allemaal bedoeld. Succes en wijsheid - je gekozen pseudoniem suggereert alvast moed en vechtlust!

reactie zeg, Op 24-08-2014 08:42

leeuwin waarom zo je dat pikken pak zn koffers weg met die vent

Site built by B-nuts