relaties

Ben getrouwd en al 25 jr bij deze man maar de koek is op.
Ik wil niet meer.
Heb het idee dat ik me alleen ook prima kan redden, heb een eigen inkomen, geen kinderen.
Dus ik wil scheiden.
Maar, ondanks dat ik dat wil, heb ik er enorm moeite mee mijn man te kwetsen wat dus zeker gaat gebeuren.
Hoe moet ik dit aanpakken?

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie ouder en wijzer, Op 20-10-2014 17:37

Een relatie verbreken is nooit makkelijk. Hoe jong of oud je ook bent. Ik weet niet precies de achtergrond van jou, ik kan niet oordelen of veroordelen. Eerlijkheid is naar mijn bescheiden mening het beste. Tenslotte maken zachte heelmeesters stinkende wonden. Even door de spreekwoordelijke zure appel dus. Maar houd er rekening mee dat je partner het je niet in dank af zal nemen. Maar wie weet verbaast hij je en is het roerent met je eens. Veel sterkte!

reactie Diabolo, Op 21-10-2014 15:02

Een ultra heikel dilemma, dunkt mij! Positief is dat je je man niet zegt te willen kwetsen. Maar je weet natuurlijk ook dat je dat "ei" niet gaat bakken zonder eerst de schaal te breken. Wellicht kun je hem tijdens een gesprek vragen hoe veel van zijn "koek" nog over is. Of hij liever gedwongen wordt tot een soort "kruimeldief"te verworden, of beter in goed overleg en zonder dat jullie in een emotioneel mijnenveld verdwalen, samen tot een oplossing komt. Wanneer de liefde op is hoeft het respect en de vriendschap niet mede te evaporeren. Wie weet heb je de "verrassing" van je leven en zegt hij iets in de trant van "oef.. ik ben blij dat je er over begint.. want..". Ik complimenteer je oprecht dat je met de gevoelens van de ander rekening wilt houden. Velen houden daar geen rekening mee en hanteren de botte bijl-benadering. Het is te hopen dat je partner dit ook her- en erkent zodat jullie samen een soft-landing zullen kunnen maken. Veel succes, alvast!

reactie Man met niet het antwoord, Op 21-10-2014 18:41

Hoi vrouw met een vraag, Ik weet precies hoe je je voelt. Ik zit met hetzelfde. Ik zal vroeg of laat ook het ei moeten breken. Ik ben het niet eens met de opmerking van de persoon voor mij. Ik denk dat als je je keuze gemaakt hebt, niet aan je man moet vragen hoeveel koek er nog is. Het beste, zegt men, is mededelen dat je weggaat en dat je niet op die beslissing terugkomt. Maar hou wel ruimte voor een gesprek en beantwoord zijn vragen. Dat is de theorie. En nu de praktijk nog. Ik zie er als een berg tegenop. Als jij het gaat doen: heel heel veel sterkte!

reactie Toorop, Op 22-10-2014 12:37

Kwetsen kun je helaas niet voorkomen,en misschien is het wel veel erger elkaar voor het bekende 'lapje' te houden. Altijd praten we in zo'n situatie over 'vertrouwdheid' en 'gewoonte' jullie zijn al zo lang bij elkaar dat het 'gewoon' is en veilig en 'vertrouwd' en bewust maar vooral ook onbewust zet de gedachte aan weggaan een mechanisme in werk die we niet goed kunnen controleren en dat is angst...simpelweg angst voor het relatief onbekend welke voor ons ligt. Kan je niets anders zeggen dat je daar doorheen moet als je verder wil zonder hem. Jullie zijn in de 'gelukkige' omstandigheden dat er geen kinderen in het spel zijn,jij zelfstandig bent en dat hoeft dus allemaal geen ingewikkelde constructies op te leveren. Schrijf je in voor woonruimte dan heb je die stap op weg naar onafhankelijkheid al gemaakt,en ga dan het gesprek aan,rustig en vriendelijk vooral niet emotioneel maar wat zakelijk zodat je emotioneel afstand houd en niet verward word en weer concessies gaat doen. Allemaal heel moeilijk maar als jij denkt dat het echt 'op' is dan zul je erdoorheen moeten anders blijf je in deze situatie tot de bekende Sint Juttemis.

Site built by B-nuts