relaties

Hallo allemaal, ik wil niet te langdradig zijn. En als ik het ben, I'm so sorry!!!

Ik heb maar 2 relaties gehad. Met allebei getrouwd en gescheiden.
Beide keren zijn we gescheiden door mij.
Eerste man was dominant,irritant filosoof en ontzettend lui. Dat kon ik allemaal hebben totdat onze eerste zoon werd geboren. Daarnaast was de sex echt 10x niks. Zodra hij was klaargekomen, stopte alles met als gevolg dat ik nog nooit klaargekomen was. Ik wist ook dat ik dit erg jammer vond. Zolang hij klaarkwam, was het goed en klaar. Hij kwam ook altijd snel klaar, omdat hij met moeite een stijve kreeg en als ie het had, vrijwel meteen binnen 5 min kwam. In deze periode is hij ook een aantal keer maar de hoeren geweest. Dat heeft mij toen zoveel pijn gedaan. Op dat moment veranderde mijn onverwaardelijke liefde in voorwaardelijk.
Op een gegeven moment na de geboorte van mijn zoon heb ik de stekker eruit getrokken, omdat ik teveel van mezelf gaf en bijna niks ervoor terug kreeg.

In de periode dat ik 4 jaar vrijgezel was, was echt geweldig. Ik heb samen met mijn zoon genoten van het leven. Heerlijk met zijn tweetjes. Een klein gezinnetje, maar zo fijn.

In mijn tweede huwelijk had ik een man die wel lief was. Ook qua sex was het wel fijn. Niet geweldig, maar veel beter. Ook in huis was hij niet lui. Hij hielp met alles.
Alleen als we vrienden/familie over de vloer kregen, trok hij zich terug. Constant op de comp, buiten of in de kamer. Je kan je voorstellen dat je je dan schaamt en je best eenzaam voelt. Ondanks gesprekken met hem. Het leek wel alsof hij dan ineens mensenschuw werd. En het ergste was dat als we met zijn drietjes of tweetjes iets gingen doen, dat hij dan ook nooit wat zei. Hij leek wel een zombie. Dus mijn zoon en ik waren dan aan het kletsen met elkaar of we vermaakten elkaar wel. Hij zat er dan een beetje beduusd bij. Zo vreselijk saai.
Maar als we thuis waren alleen met zijn drietjes,was ie wel hartstikke leuk. Dan waren hij en mijn zoon aan het ravotten en ik aan het koken. Op zich perfect, zou je denken.
Maar toch begon ik me steeds en steeds meer eenzaam te voelen. Ik kon het niet meer opbrengen. Met mensen afspreken, familie en vrienden over de vloer. Gezinsuitjes konden ook niet met hem. Echt waar, ik voelde me zo vreselijk toen ik besloot om uit elkaar te gaan.

En nu ben ik weer alleen. En ik vind het niet erg.
Ik ben inmiddels twee keer gescheiden en ik ben er niet trots op. Misschien zou iemand anders die in mijn schoenen stond, niet zo snel scheiden.
Misschien klinkt het egoïstisch, maar ik denk dat ik meer van mezelf hou dan dat ik van iemand anders hou. Behalve mijn zoon natuurlijk. Voor hem zou ik mijn leven geven.
Soms voel ik me wel rot hoor. Omdat ik altijd in gedachten had om samen oud te worden met iemand. En dat ik op z'n minst 2 kinderen zou hebben ipv 1. Dat vind ik wel jammer.

Heel veel mensen in mijn familie en familie van mijn exen vinden mij een trut. En zeggen het ook tegen mij, omdat ze zoiets hebben dat we geen echt gezin zijn omdat er geen man bij is. En blijkbaar om een gezin te vormen, moet je er een man bij hebben en daarnaast vinden ze dat ik mannen te snel dump.. Ik vind het echt bullshit, maar goed.
Vinden jullie ook dat ik een trut ben?
Gewoon ff eerlijk zijn.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Vuurvreter, Op 09-11-2014 17:36

Je bent niet wat je schrjft. Je bent eerlijk naar jezelf en durft daarvoor te kiezen en niet de slaaf te zijn van iemand anders die wegkwijnt van ellende of zich wegcijfert voor iemand anders zijn "geluk". Kop op. Ik vind je een sterke vrouw.

reactie GOD, Op 12-11-2014 20:41

Beginnen met naar jezelf te kijken is altijd een goede stap. Iemand die jou niet genoeg geeft, voor jou gevoel, is niet de ware. Thuis moet je voelen en daar moet een eventuele man aan mee doen. Cijfers geven aan hoe goed de seks is vind ik maar raar, het gaat toch om houden van? Het zal je wel weinig vertrouwen hebben gegeven, maar stop niet met nog een man te zoeken!

reactie Saya, Op 21-11-2014 15:45

Als je een trut was, zou je dit alles niet schrijven, want een trut geeft nooit toe dat ze een trut is. Er kunnen twee dingen aan de hand zijn. 1. Je bent te intelligent en te wijs voor je omgeving, daarom kun jij je draai bij hen niet vinden. Zij zijn jaloers en afgunstig op jouw 'eigenheid/eigenzijn', omdat ze zelf vast zitten in een monotone patroon. Groeiende-bloeiende mensen zien ze voor gevaar aan. Alles en iedereen moet klein gehouden worden, of weggewerkt worden. 2. Je draagt een persoonlijkheid van iemand anders in je, waardoor jijzelf niet tevoorschijn komt. Mensen zien niet jou, maar de aangenomen persoonlijkheid in jou. Met 'Familieopstellingen' kun je dit uitzoeken. Groet, Saya

reactie Nina, Op 26-11-2014 17:17

Dank jullie wel! Ik begon al te denken dat er iets mis was met me. En voor mij hoeft een relatie niet meer. Ik ben hartstikke gelukkig alleen. Mocht er wel iemand komen, dan zie ik het dan wel. Het wordt alleen geen derde huwelijk of samenwonen meer. Puur latten dan maar. Haha.. Saya, Dat is een interessant onderwerp. Daar heb ik nooit aan gedacht. Ik ga het zeker uitzoeken. Thanks!!!

Site built by B-nuts