De telefoon
Geschreven door Zonnenbloem, Op 18-02-2015 11:04
Ik loop al jaren naar jou foto's te staren, mij viel op jou serieuze en zelfverzekerde blik, de warmte en hartstocht die je uit je mooie blauwe ogen uitstraalt met toch een leve fijne lach.
Tot opeens die dag uitbrak, een ontiegelijk lange dag omdat ik de hele dag aan je had gedacht. Een mooie en hele lange dag waar ik kon genieten van het mooie natuur om mij heen, de zonnebloemen die op het punt staan om bijna te bloeien onder het aangename temparatuur. Oh wat een schoonheid ben jij vergelijkbaar met de natuur.
De avond brak aan........
Ik stak wat kaarsjes aan, onder het genot van een kopje groene thee zo eenzaam en alleen. Zat ik op de bank denkend aan jou. Oh wat een hevig gemist en getreur vanwege geen reacties over het verkeer uit App-land. Waar moet deze reis toch heen?
Tot dat mijn telefoon ging.Uit schrik was ik super blij je lieve stem te horen maar door mijn angst beantwoorde ik hem niet. Gelukkig kon ik mij indekken met het ongepast tijdstip. Wie belt er nou midden in de nacht. Je bent toch niet maf vraag ik mij dan af. En stel je voor dat je getrouwd bent en warm in je bedje met je liefje ligt, dan lijkt het mij onmogelijk deze test te doorstaan :-)
Nu denk ik van had ik maar opgenomen en vrees ik doormiddel van mijn actie wat er komen zal.
Oh wat een gemisssssssss het is gewoon mijn spiegelbeeld.
Een dikke kus XX
reactie warhoofd, Op 18-02-2015 16:16
Heb jij op mijn geheim 'het mag niet' gereageerd? Want ik herken mij gedeeltelijk in jouw verhaal. Is hij/zij ook getrouwd?