relaties

Ik ben een man van in de 50 die 16 jaar getrouwd is. Maar ik ben nooit verliefd geweest op mijn vrouw en heb ook nooit van haar gehouden. Eigenlijk is alles een grote leugen.

Ik wil mezelf niet goed praten maar ik kan er wel een verklaring voor geven. Op zowel de basisschool als het voortgezet onderwijs ben ik altijd flink gepest. Vrienden heb ik nooit gehad om over vriendinnen maar te zwijgen. Sociale contacten ging ik uit de weg want dan werd ik tenminste niet uitgescholden. Later ging ik naar het HBO en de universiteit. Ik heb mij daar kapot gewerkt maar had totaal geen sociaal leven. Ik heb mij altijd minder gevoeld dan een ander. Ik was diep ellendig en heb toen ook geprobeerd op te hangen.

Toen ik 35 was ontmoette ik mijn huidige vrouw. Voor mij was dat een verademing. De gezelligheid en ja, ook seks kwam toen in mijn leven. Sinds jaren voelde ik eindelijk eens een keer niet ellendig.
Ik denk dat ik dat heb verward met verliefdheid.

Nu zijn we jaren en drie kinderen verder en kan ik eigenlijk concluderen dat ik nooit om haar gegeven heb. Eigenlijk zou ik moeten scheiden maar ik hou ontzettend van mijn kids en ik wil ze niet alleen maar om het weekend zien.

Ik zit helemaal kle en weet het dven niet meer.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie peter4, Op 20-06-2015 22:04

Hoi,Droevig,ik neem aan,dat je je realiseert,dat je,in meerdere of mindere mate,aan je midlife-crisis bent begonnen en dat is zeker geen toestand,die bijdraagt tot het komen van een weloverwogen oordeel.Maar je probleem wordt er niet minder door,wel doet het je meer reflecteren en "omzien in wrok".Concreet:Scheiden is geen optie voor jou,zeker niet in de huidige situatie.Pas als de kinderen zefstandig en/of het huis uit zijn,zou je met hen kunnen bespreken hoe 'het ervoor staat'en eventueel alsnog een scheiding overwegen.Zelf zou ik in jouw geval mijn huwelijk zien als een gearrangeerd huwelijk,niet door de ouders opgedrongen,maar door de omstandigheden.Je vrouw is dus niet in de eerste plaats je geliefde,maar wel de moeder van je kinderen.Als je daarvan uitgaat,kun je je "behelpen" met de engelse uitspraak:If life gives you lemons,you have to make lemonade.Dat is een soort berusting,een 'count your blessings'.Als je het aandurft/kunt opbrengen zou je ook met je vrouw kunnen bespreken,wat je voelt.Dat zal haar pijn doen,zeker als ze dat nog niet heeft gevoeld,wat me stug lijkt,maar misschien uitzicht biedt op een weliswaar oppervlakkiger,maar wel eerlijker relatie.Bedenk echter wel,dat elk huwelijk na een aantal jaren,zijn passie op zijn minst gedeeltelijk is kwijtgeraakt en in een zekere sleur is gekomen.Dat dit alles juist nu bij jou zo hevig speelt is geen toeval en je "verloren jeugd" kun je in jouw geval ook niet compenseren met een sportauto of een motorfiets,omdat je basis,je thuisfront je niet voldoende 'nestwarmte'biedt.Hoe dan ook,verdomd moeilijk,maar helaas biedt het leven zelden of nooit makkelijk uitkomst,Sterkte,peter4

reactie Droevig, Op 04-07-2015 23:23

Hallo Peter, Hartelijk dank voor je reaktie. Wat die midlife crisis betreft, daar heb je gelijk in. Dat speelt zeker een rol. Maar ik realiseer mij nu dat ik nog nooit van haar geheouden heb. Ook niet toen ik nog een dertiger was. En zij heeft echt niks door. Keer op keer zegt ze tegen me dat ik haar grote liefde ben. Over liefde maakt blind gesproken. We leven ene grote smerige leugen. Ik vind van mezelf dat ik geen slecht mens ben en ik ben er nooit op uit om anderen pijn te doen maar door omstandigheden gedwongen doe ik dit nu wel. Ik heb mijn leven voor het overgrote deel vergooid. Ik ga de rest van mijn dagen hier ook maar vergooien. Dan heeft tenminste mijn vrouw de hele de illusie gehad getrouwd te zijn geweest met haar grote liefde. Ik offer mezelf op.Maar ik hoop dat ik niet heel lang meer hier hoef rond te lopen. Een hartstilstand of iets dergelijks zou mij goed uitkomen.

reactie F.Beul, Op 14-07-2015 12:05

''Zit niet in je aard een ander pijn te doen en je bent noodgedwongen zo te handelen'' ''Een hartstilstand of iets dergelijks zou mij goed uitkomen?'' Dan maar succes met kreperen toewensen?:-)

reactie P.A., Op 06-07-2016 18:31

Beste Droevig, Ik vind je verhaal hartverscheurend, en wat een lieve man moet jij zijn dat je je vrouw, van wie je niet eens houdt, haar illusie niet wil ontnemen. Dat is wel een daad van liefde, besef je dat? Maar wat ik je toch aanraadt te doen, is de sprong te wagen en weggaan bij je vrouw. Je schrijft dat je dit niet wilt omdat je je kinderen niet wilt missen. Maar als je sterft aan een hartinfarct zie je ze helemaal NOOIT meer. Kom op, kies voor jezelf, en je zal zien dat het allemaal wel mee zal vallen!

Site built by B-nuts