relaties

Ik was 14 toen ik je leerde kennen. Een jong meisje nog zo groen als gras, een dromer. Ik merkte al vroeg op dat die jongens met een bepaalde blik in hun ogen een indruk maakte op mij. Zo ook jij. Ik had je ontmoet via een vriendin van mij je was 7 jaar ouder. Mijn ouders raakte bevriend met die van jou. Je had wat karweitjes voor mijn vader gedaan. Steeds als ik je zag kreeg ik weer de vlinders in mijn buik. Je wist het als ik alleen met je was merkte je dat zeker op. En heb het je uiteindelijk opgebiecht dat ik verliefd op je was. Je zei me dat het leeftijdsverschil veel te groot was, het zou niks kunnen worden. Wat was ik tot over mijn oren nog verliefd op je, zo erg zelfs dat ik met mijn hoofd in de roze wolken niet goed opletten met mijn fiets dat een auto mij schepte. Gelukkig zakte het gevoel weg. Leerde mijn vriendjes kennen. Ik was geen flierefluiter. Na een relatie met mijn ex van bijna 4 jaar, leerde ik mijn huidige partner kennen. Wij zijn nog altijd soulmates, jing en jang. We hebben 2 kinderen en hebben het erg fijn. Kom niks te kort en voel me volmaakt. Maar 4 jaar geleden dook hij ineens weer op. Het waarom vraag ik me nog steeds af en toe af. Je stond met je vrachtwagen te wachten bij het stoplicht. Je vroeg waar ik naartoe ging, ik wees naar mijn rug waarop mijn jas te zien was waar ik werkte. Tot mijn verbazing stond jij ineens daar bij mij in de winkel...Ik zag jou jij zag mij niet, maar je was duidelijk opzoek. Ik sprak je aan. Na 18 jaar stond je voor me, we hadden een lang gezellig gesprek. De winkel ging sluiten waarop je aanbood mij naar huis te brengen. Ik was met de fiets en zei dat dit niet hoefde. Buiten aangekomen had je de auto al zo gezet dat je mij fiets inladen. Je bracht mij naar huis, je vrouw mocht het niet weten zei je. Maar als ik hulp nodig had of een lift mocht ik je bellen en je gaf me jouw nummer. Tja ik ging je zeker een sms sturen alleen om te bedanken...dit zijn er inmiddels duizenden. Ik hoefde maar aan je te denken en je stond er weer, of ik kreeg een bericht van je. Steeds wanneer ik je zag hadden we leuke gesprekken ook over onze relaties, wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen jaren gewoon alles. De smsjes werden wat uitdagender terwijl we beide niet de intenties zeiden te hebben vreemd te willen gaan. Tot op die ene avond, ik was hardlopen en je liet me weer schrikken (zoals je mij weleens meer opzocht) je vroeg me in te stappen. Toen we even later uitstapte en we elkaar wat uitdaagde hebben we elkaar gezoend... Het was nooit de bedoeling, maar geen van ons had er spijt van. Voorzichtig werd dit weleens meer gedaan. En van het 1 kwam dan ook na een paar jaar het ander. Mijn partner weet er niets van. Toch voel ik me niet geheel prettig onder de situatie. In mijn eigen relatie doet de buitenstaander niks. Maar het gevoel dat ik een 2de man er op na houd is niet erg fijn. Alleen ik kan er geen afscheid van nemen ik ben verslaafd aan 2 mannen. Ik heb het al zo vaak geprobeerd. Zo heb ik verschillende boze berichten gestuurd, zelfs persoonlijk lukte het niet. Of ik kwam terug op mijn bericht of jij stuurde uit het niets een bericht van; zie je nu wel dat je stil kan blijven. Ik weet zeker dat wat ik voel wederzijds is. Maar waarom jij terug bent gekomen blijft de vraag. In het begin dacht ik daar meer over na dan nu na 4 jaar.
Inmiddels heb ik op deze site vele soortgelijke verhalen gelezen en ben ik geruster dat ik niet de enige ben. Ik kan het met niemand delen, nu wel hier met jullie. Klinkt misschien raar maar ik zie wel hoe het allemaal gaat lopen. Nogmaals mijn huidige relatie is heel erg fijn. Die wil ik en raak ik niet kwijt. Samen met mijn kinderen en mijn partner blijf ik een fijn leven leiden. Maar die 2de man zal de tijd uitwijzen. Ik heb al vaak geprobeerd er achter te komen wat ik tekort kom, maar dat kom ik niet. Het is denk ik weer dat oude gevoel dat mij in de ban houd, en dat gevoel is lekker...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Komiekanda Schietraak, Op 25-09-2015 12:10

Deze strijd is heel herkenbaar. Volg je hart met verstand. Stel je zelf levensvragen : Hoe gelukkig voel ik mij? Waarom kan ik de andere niet vergeten? Wil ik zo blijven leven? Definitief afstand voldoende overwogen? etc. Jij alleen kan deze vragen beantwoorden, jij alleen kan je zelf bevrijden uit deze situatie. Het lijkt wel een spiegelendverhaal die mooi weerkaats. Soms oordelen wij anderen over een bepaalde situatie en prompt bevind je je in het zelfde schuitje en dan kan je de ander beter begrijpen. Wellicht helpt het als je je zelf in de spiegel bekijkt. Heel veel sterkte!! I have been dear. Een depressie ligt om de loer. Zoek afleiding of ga lekker dansen als je dat leuk vind bijvoorbeeld op blote voeten. Feel the nature.

reactie Mariëtte, Op 26-09-2015 13:05

Oh meid wat heerlijk! Gewoon lekker je man bedriegen en volop genieten hiervan, het is JOUW leven hoor! Daar mag alles voor wijken, ook de waarheid en respect voor je eigen man!

reactie vuurvreter112@hotmail.com, Op 27-09-2015 11:01

Wat een mooie beschrijving van gevoelens geef je hier. Ook de worsteling die zich in je hoofd afspeelt en je lichaam die om iets anders vraagt. Succes en wijsheid in de toekomst.

reactie Sara, Op 27-09-2015 19:14

Klinkt bekend in de oren. Inderdaad jij bent niet de enige die zich zo voelt en dit doet! Ook ik ben er eentje. Blijkbaar is dit veel meer gaande dan vele en vele denken! Van 2 mannen houden. Bij de ene zijn in een relatie. En bij de ander willen zijn, buiten een relatie. Het gebeurt veel en overal om ons heen. Alleen........ssssssst niemand mag het weten! Het is heerlijk en zondig tegelijk. Het is zoet en bitter tegelijk. Maar als het eenmaal gaande is, kun je niet meer zonder, "de ander" blijft je trekken als een magneet. Al houd je nog zoveel van je partner!! Zo herkenbaar!!

reactie WillIam, Op 28-09-2015 16:12

Dank je lieve mensen voor jullie reacties. Dansen doe ik eigenlijk niet. Ik woon in de buurt van de zee. Vaak waai ik daar mijn hoofd leeg. Ook vind ik het fijn dat ik tiener kinderen heb. Ook die gaan een keer een liefdespad, dan als moeder zijnde vraag je je af hoe hun zich daarin ontwikkelen. Wat ik ook doe is veel fietsen met mijn racefiets of lopen. Gelukkig kom ik hem nu niet zo veel meer tegen, er is inmiddels een gepaste afstand. Hij is ook naar de stad verhuisd.

reactie Maja, Op 29-09-2015 23:37

Ik weet precies hoe jij je voelt, ik zit er zelf ook middenin. Precies hetzelfde. En hoewel wij nog niet met elkaar naar bed zijn geweest, is het wel een keer bijna gebeurd. Ik kon nog net mijn hoofd erbij houden. Maar mijn minnaar zei toen dat het nog wel ging gebeuren, een keer. En hij heeft gelijk, we zijn als twee magneten zodra we elkaar zien. Het klinkt als een slap excuus maar iedereen die het ervaren heeft weet hoe sterk dit is. Natuurlijk hebben we ten alle tijden de keuze om er wel of niet in mee te gaan, dat is zo. En ik kies ervoor om het wel te doen als het zich voordoet, ik gun mijzelf deze passie, deze tweede man naast mijn relatie, die overigens ook gewoon goed is. Ik houd van beide mannen. Echter, mijn man wil mij niet delen met een ander. Die ander heeft daar geen moeite mee. Hij vindt het zelfs jammer dat het niet gewoon in alle openheid kan. Wij zijn heel voorzichtig want de wereld is klein en mensen kletsen maar wat graag. In het openbaar geen teken van affectie tussen ons. Hoe doen jullie dat?

reactie WillIam, Op 30-09-2015 21:09

Het is een lastig iets ja. De wereld is idd klein. Maar ik kan je zeggen dat ik hem vaak een paar km verderop in de duinen of aan het strand ontmoet. We zijn van mening dat je gewoon met elkaar mag praten toch. Tja en de donkere dagen breken weer aan ;-) en in de open wereld waar ik me begeef en de gelukkig ongerepte natuur zijn er altijd wat paden waar wij de boel onveilig maken ;-) maar zijn altijd op onze hoede. Ik ben overigens wel blij dat hij uit mijn dorp weg is. Dat had me wel erg benauwd... en in dorpen kletsen ze veel meer dan is steden.

reactie Sara, Op 30-09-2015 22:28

Hoe doen wij het? Ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken. Maar ik denk Ieder op zijn eigen manier. En waarschijnlijk kan de een er beter mee omgaan dan de ander. Voelt de een zich schuldiger dan de ander. In mijn geval is het zo dat ik naast mijn huwelijk al 4 jaar contact heb met de 2e man in mijn leven. Ik zie hem niet vaak. De eerste 2 jaar wel. Toen ook veel lichamelijk contact gehad. De laatste jaren wat minder omdat ik steeds bezwaarder ging voelen. Ik getrouwd, hij vrijgezel. Dus voor mij wat ingewikkelder dan voor hem. En dan met name het schuldgevoel natuurlijk. Maar wel veel sms en telefoon contact. Want ik kan niet meer zonder. Zou gek worden als ik hem helemaal niet meer zou spreken!

reactie WillIam, Op 01-10-2015 14:42

Wowwie Sara zo met het gevoel precies zoals met dat van mij speelt. Alleen mijn minnaar heeft ook een gezin. Hij heeft 3 kinderen. Helaas kan ik hem niet altijd goed peilen. Hij is wat van het geheimzinnige. Maar laatst na een poos zag ik hem weer. En wat was dat weer een heerlijk moment samen. Het was ook enorm fijn dat hij weer uitgebreid sprak en zelfs ook eens meer aan mij vroeg. (een meer respectvoller gevoel dat ik kreeg) Dat deed hij de laatste maanden niet meer. Ik denk dat het ook komt omdat ik hem al verschillende keren boze berichten had gestuurd. De laatste die ik had gestuurd, ik denk inmiddels een half jaar geleden, was heel heftig. Maar ik kan hem niet vergeten, en net wat jij zegt word gek van het idee dat we geen contact zouden hebben. Ik kan niet meer zonder. En ik hoop dat het andersom ook zo is. Weet je ik hou zelfs van hem, wel op een iets andere manier dan van mijn partner. Ik denk dat mijn hart te groot is en te veel liefde bevat ;-) Er was zelfs weleens een moment dat ik me echt schaamde voor wat er in me omgaat. Dat ik zelfs bang was dat mensen het aan me konden zien, of zo. Maar nu het al wat jaren zo is voel ik me wel geruster en accepteer ik de situatie zoals die is ook beter. Praten er over helpt echt. Maar je kan er niet bij iedereen mee aankomen. Mensen zijn inderdaad snel van oordeel, of verraden je. Dan liever anoniem leve het internet... Wat vind ik het fijn om dit met jullie te delen.

reactie Sara, Op 01-10-2015 16:57

Ja inderdaad precies hetzelfde gevoel. Ook wat je weer in je laatste reactie zegt. Ik ook vaak boze berichten verstuurd. Dit uit machteloosheid en frustratie. Zovan: laat me met rust. Maar de waarheid is dat ik niet met rust gelaten wil worden door hem! Ik zou het niet kunnen verdragen als hij daadwerkelijk het contact zou verbreken. Het is dubbel. Want verstandelijk wil ik dat hij me met rust laat. Maar gevoelsmatig verlang ik zo ontzettend naar hem. Weet je wat het is: in 4 jaar tijd heeft hij vaker tegen mij gezegd dat hij van mij houdt, dan mijn man in 20 jaar!! Echt waar er is geen contact geweest, oftewel dat we elkaar daadwerkelijk zagen, elkaar telefonisch spraken of via sms: altijd eindigt het met: "vergeet nooit hoeveel ik van je hou, wat er ook gebeurt". Hij zet me op geen enkele manier onder druk en is altijd bezorgd om mijn welzijn. Hij zegt ook niet zonder mij te kunnen. Maar dat de keuze bij mij ligt, dat als het te moeilijk voor mij is, hij bereid is om uit mijn leven te stappen. Dus ja: hoe eindig je zoiets?? Hoe eindig je iets wat zo goed voelt en puur van ons 2 is? En wat los staat van de rest!? Het is moeilijk. Dus ik voel echt met jou mee!! Weet precies hoe moeilijk het is. Maar tegelijkertijd hoe makkelijk het is! Want het voelt zo goed. En het is zo mooi wat er tussen ons is! Dus dat wil je niet beëindigen!

reactie WillIam, Op 01-10-2015 21:37

Zo fijn Sara, ik laat het niet los het hoeft niet. Ik leef en blijf leven met veel liefde voor 2 mannen(maar dan wel op je hoede blijven) Wat jij!

reactie Sara, Op 01-10-2015 23:58

Ja! Op je hoede zijn dat zeker. Want dat is helaas wel de keerzijde want eenmaal uitgekomen, dan is er geen weg terug. Ik heb een geweldige man. Liefdevol en alles wat ik in een man zoek. Maar hij is totaal niet van dit soort dingen. "Trouw" is namelijk zijn levensmotto! Dus met hem zou het dan ook zonder twijfel over en uit zijn. Hij zal het nooit accepteren, dan wel vergeten of vergeven! Integendeel. Hij zou mij minachten en verafschuwen!! Dus zoals ik eerder zei: zo heerlijk dit maar Ssssssssst, het mag nooit maar dan ook nooit uitkomen. Het MOET "mijn geheim" blijven!

reactie Steenbok junior, Op 02-10-2015 09:52

@ Sara: Jou ''geheim'' blijven of jullie. Kan je dat? ''Trouw'' zijn is een belangrijke basis van elke relatie. Hoe durf je dat te beweren als het om een driehoeksverhouding gaat? Het is belangrijk om stil te staan bij deze situatie geilend genieten in stilte is al geen goed tekenen. Geeft aan dat je niet serieus genomen word. Je bent een KRUIMEL.

reactie Sara, Op 02-10-2015 11:59

Beste Steenbok Junior: en nu in begrijpend Nederlands aub!! Je zegt veel zonder iets te zeggen. Wat bedoel je nou eigenlijk?? Bovendien dit gaat feitelijk om het geheim van Wiliam! Aandacht en conclusies horen naar haar uit te gaan. Zij is degene die haar geheim hier vermeld, met de hoop op advies, begrip en goede raad. Dus mijn woorden zijn in wezen enkel voor haar bestemd!

reactie Steenbok junior, Op 02-10-2015 12:48

Dit is toch een openbare site waar je vrijblijvend op topics reageren mag? Nederlands is moeilijk ben aan het oefenen. Dank voor je begrijpelijkadvies. Mijn reactie heeft natuurlijk betrekking op de situatie van de topic starter.

reactie Wgnw, Op 02-10-2015 15:23

Sara, jij houdt helemaal niet van twee mannen. In ieder geval niet van je eigen man. Want iemand waar je écht van houdt, die wil je niet bedriegen en de waarheid onthouden. Zo weinig respect, zo weinig liefde. Je bedriegt je man en dat is al erg genoeg, maar bedrieg jezelf niet: jij houdt vooral heel veel van jezelf en daarom vind je het prima om voor jouw pleziertjes over de grenzen van anderen, zelfs je eigen man, te gaan. Ik hoop dat je man erachter komt, eens kijken hoe hij dan denkt over jouw 'liefde' voor hem.

reactie Toeschouwer, Op 02-10-2015 16:19

Ohhh bitchfight, Wgnw versus Sara, even m'n chippies pakken...

reactie Live1Life, Op 03-10-2015 11:43

Vreemdgaan is niet goed te praten, ieder mag daar zijn mening over hebben.Laat iedereen lekker in zijn/ haar waarde en leef je eigen leven en kijk naar jezelf. Iedereen heeft gevoelens en dat maakt je mens. Dat de 1 er zo mee omgaat en de ander zo is vaak een samenkomst van omstandigheden. Dus ga elkaar niet beledigen maar houdt respect!

reactie Manu, Op 04-10-2015 16:23

Live1life, als de schrijfster van dit verhaal nou een beetje respect voor haar eigen man had gehad, dan was dit hele onderwerp niet nodig geweest. Het gemak altijd waarmee bedriegers hun egoistische gedrag proberen goed te praten met dooddoeners als 'we zijn allemaal mensen die fouten maken', 'we hebben allemaal gevoelens en maken eigen keuzes'... Bah. Wat je doet moet je zelf weten, maar wees dan ook een grote jongen/meid en geef toe dat je een ego-keuze voor jezelf maakt, zonder die slappe smoezen eromheen.

reactie reactie!!!, Op 04-10-2015 23:39

Manu, je moet nooit zo reageren,!!! Hoop maar voor jou, dat jou dit nooit overkomt!!! Bij Iedereen kan dit gebeuren in zijn leven, ( ook bij jou!!! ) En dan pas kun je er over mee praten, ieder mens heeft zo zijn gevoelens, en ieder mens is anders, niemand is MONOGAAM!!! Jij ook niet, hou dat in de gaten!!!

reactie Manu, Op 05-10-2015 06:27

Reactie!!!: het is niet iets dat je overkomt, het is een keuze die je bewust maakt in een bepaalde situatie. En wellicht maak ik ooit een verkeerde keuze in zo'n situatie. Maar dan zal ik in ieder geval wel eerlijk tegen mezelf zijn en zeggen dat ik er bewust voor kies, niet dat slappe gelul over 'het overkwam me'.

Site built by B-nuts