werk

Jaren ging ik met plezier naar mijn werk.
Ooit was ik de spil die over velen en allen dirigeerde.
Door al die veranderingen en nieuwe gezichten was het werk niet meer leuk. Ik was het spoor kwijt. Ik vond steeds plezier in drank, hierdoor kon ik alles en iedereen vergeten. Mijn vrouw herkende mij niet meer en durfde haar ook niet te vertellen dat ik gefaald had. Dat was een boost tegen mijn ego. Van mijn vrouw moest ik onmiddelijk naar een afkickkliniek dat heb ik gedaan en het heeft onze relatie gered. Ze ''is'' mijn grote steunpilaar als ik dat maar wil in zien.

Desondanks was ik niet dynamisch en flexibel genoeg, dus bedachten ze een listig plan om alle rotte appels voorgoed te laten verdwijen en nergens meer op het toneel te laten verschijnen. Hen te laten vervangen door jonge Witte of blonde jonge medewerkers die meer bestaand zijn door deze tijd. Geen oudekroos die de boel verstoord, geen vriendjes politiek. Liever nieuw-jong en fris. Volgens de doorgewinterde mangers is het beter als je hun werk laat doen omdat ze enthausiaster zijn en beter die visie kunnen uitdragen i.p.v. het oud zuur pruim.
Is dat niet pas gezonde politiek?

Het is een bitterepil maar ik heb mij erin berust.
Feitelijk had ik mij er eerlijk bij neer moeten leggen i.p.v. mijn knip te spekken. Maar als de baas een ''sul'' is waarom zou je hem dat wijs maken. Een degradatie is schadelijk en pijnlijk voor je imago.

Gelukkgig hoef ik geen einde aan mijn leven te maken door mij te verdringen in drank en bij de pakken neer te gaan zitten. Ik heb kansen gehad en er is hoop, er is gelukkig een morgen. Ik ga opzoek naar mijn passie om de dag van overmogen te weerstaan.

Het geheim van een ''sul'' die diens hart hier mag laat spreken.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Adrienne, Op 21-06-2016 13:10

Als dat niet pas gezonde politiek is weet ik niet. Mij lijkt het eerder een streven naar een duurzaam gezond moraal. Dit relaas doet mij denken aan het verhaal van de beruchte jager die tijdens de oorlog zijn geweer op je hoofd richte en vervolgens zei '' één kik en je bent dood''. Deze woorden zorgende vele knikkende knieën maar lieten het zonder aarzel toch wel gebeuren. Het grootste voordeel is dat hij op lange termijn zorgeloos de rendement kon opstrijken. Een enorme prestatie en wellicht een koninklijke onderscheiding waard. Het is geen kwestie van stank voor dank maar wees eerlijk naar je zelf. Het mes snijdt aan twee kanten. Je hebt wellicht je beste tijd gehad en het is nu tijd voor vernieuwing. Zou je dit voor je zelf willen als het om jou ''kroos'' ging? Hoe zou jij hebben gehandeld? Zou je eerlijk durven op te stappen? Voel je diep van binnen verantwoordlijk? Streef je naar eigen belang of gemeenschappelijk belang? Wil niet voortdringen jou ongewenst tips en adviezen te geven maar voel je vrij. Mischien helpen bovenstaande vragen om het e.e.a. helder voor je zelf te krijgen als je ze eerlijk durft te beantwoorden. Laat je weten als het lukt of als ik wat voor je kan betekenen? Groeten, Adrienne P.s. Geniet niet van je oprot-premie maar aanvraad je scholings-snip zodat je morgen goed voor de dag kan komen. En vergeet niet ten alletijden een potje-positiviteit mee te nemen werkt beter dan een socializerende-lopende-luiewames.

reactie Aagje Voortraject, Op 19-06-2017 21:38

Wuif het maar weg, stamp het maar de grond in. Stil zwijgen en toe kijken. Daar heb je haar weer met haar grote bek, die wel zich zelf is. Achteraf wel je zegje kunnen doen maar niet in het gezicht. Wat is het verschil tussen jou en mij? Wuif het maar in de doofpot, straks zal je doen als of het ´jou´ voorstel was. Stiekem onderzoek doen en navragen is wellicht een optie achter een ander z'n rug om. Na een tijdje terug komen kijk ik heb het her-eik uitgevonden.

Site built by B-nuts