''Mens Erger Je Niet!''
Geschreven door Sonja Winner, Op 28-07-2016 08:35
Elke ochtend en avond joggend in het Wilhelminapark in Achterhoek kom je wandelaars, natuurliefhebbers en sportievelingen tegen.
Tijdens mijn cooldown liep ik langs twee vrouwen, die heel luidruchtig liepen te klagen hoe ze zich ontzettend ergerden aan een collega. Fijn hoor, op je vrije zondag wanneer je je hoofd probeert leeg te maken en het vervolgens geladen wordt door zo'n gesprek. Je neemt het mee, en onbewust blijft het toch wel hangen.
Tot in details vertelden ze waar ze zich aan ergerden.
'' Dan vinden ze die collega een rare snuit'';'' dan voeg die die collega weinig waarde toe''; '' dan verdiende die collega te veel en als dat niet genoeg was ergerde zich kappot dat die collega ook nog een extra bonussen wist op te strijken en hoe die zich probeerde te verrijken; dan ergerden ze zich aan die collega's privé leven en wilden maar al te graag weten hoe die collega diens vrijetijd doorbrak, met wie die om ging en hoe dus hadden ze besloten om voor eigen rechter te spreken en maar eens te gaan gluren...Diepe zucht!! En zo ging het maar steeds door.
Ik keek toe en vroeg mij af: ''Besteden ze bewust aandacht besteden hun ergernissen?'' '' Waar haalden ze de tijd en energie vandaan?'' ''Wat maakt een ander z'n leven en diens vrijetijd zo spannend?''
Ook vroeg ik mij af gaat dat niet ten koste van je stemming, het werkplezier en de effectiviteit van zo'n team.
Want met al dat gegluur en ouwehoor wat ze dachten gevonden te hebben dat oh zo interessant is kan je ''heerlijke'' spannende verhalen vertellen om je zelf ''populair '' te maken of te verheven tot God in Mekka. Als je een kudde weet mee te krijgen is die nog dommer.
Had te weinig info maar mij leekt het juist een goede reden om die ergernis eens van alle kanten te bekijken zodat het duidelijk wordt hoe het komt dat je je ergert en hoe die ergernis opgelost zou kunnen worden.
Steeds meer kreeg ik door dat de bron achter die ergernis gepaard ging met jaloezie, afgunst, onzekerheid, je hagje redden, discriminatie, vooroordelen. En op den duur gewoon een geouwe hoer en oudewijven sport was geworden.
Vind het zo bijzonder dat mensen zo massaal met de kudde mee gaan om er maar bij te horen i.p.v. zelf eens de tijd te nemen om zelf te analyseren, persoonlijk openminded te zijn.
Hier ligt er nog een aardige uitdaging.
Roddels kunnen je voeden, je groeit er van en het draagt bij aan je populariteit. Feitenlijk kan je ze alleen maar dankbaar zijn.