werk

Ik ben getrouwd en heb een heel fijn huwelijk! We hebben veel liefde en aandacht voor elkaar, doen leuke dingen en lachen samen, we hebben een prachtkind, een leuk huis, beide een leuke baan, fijne familie en vrienden, kortom, alles om super gelukkig te zijn en dat ben ik ook!

Maar toch gebeurt het mij ook: Ik heb gevoelens voor een collega. En niet zo'n beetje. We werken al jaren samen, maar sinds een jaar of vier kregen we meer met elkaar te maken, qua werk en leerde ik hem beter kennen. En ik begon hem steeds leuker te vinden.

We plagen elkaar, soms grappige mailtjes over en weer en ik voel me steeds meer tot hem aangetrokken. Inmiddels heb ik een punt bereikt dat er geen dag voorbij gaat dat ik niet aan hem denk en ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik aan het wegdromen ben. En in mijn dagdroom is er niemand anders dan wij samen en kunnen we eindelijk die enorme opgebouwde spanning loslaten door met elkaar de liefde te bedrijven.

Als ik binnen kom op het werk, glijdt mijn blik direct naar het aanwezigheidsbord en maakt mijn hart een sprong als ik zie dat hij er is. En voel ik diepe teleurstelling als hij er niet is.

Omdat ik een hele eerlijke relatie heb met mijn man heb ik hem verteld dat ik gevoelens heb voor een collega. Uiteraard vindt hij dat niet leuk, maar ik kan er niets aan doen. Ik ga richting de veertig, ben al bijna 15 jaar samen met mijn man en al die tijd ben ik nooit met iemand anders intiem geweest dan met hem. Zelfs geen zoentje. Wat ik normaal vind, ik ben altijd van mening geweest dat vreemdgaan gewoon niet kan.

Maar de laatste tijd merk ik dat ik het gesprek steeds breng op: "stel dat ik iets met een ander zou doen, wat dan?" Voordat ik mijn man leerde kennen heb ik diverse relaties gehad en ik heb nog nooit zo'n lange periode met 1 man doorgebracht. En het lijkt alsof dat nu vreselijk begint te kriebelen.

Want ik heb mijn collega in mijn hoofd, maar wie weet had dit gevoel me ook bij een andere leuke man kunnen treffen. Ik zou zo graag weer eens die spanning willen voelen van voor het eerst kussen, strelen met iemand die niet vertrouwd is, maar nieuw en spannend. Het houdt me zo bezig!!

En echt, ik weet dat mijn man degene is met wie ik oud wil worden en ik kan me geen man voorstellen waar ik hem voor zou willen verlaten, maar het is alsof er een groot vuur in me brandt, dat me helemaal verteert van binnen. Soms zou ik het uit willen schreeuwen!!!

Ik begrijp mezelf niet. Is het iets hormonaals, wellicht? Soms is het net alsof ik mezelf van een afstandje bekijk. Dan zie ik hoe ik met mijn collega flirt, hem verleidelijk aankijk, hem aanraak als ik iets op zijn pc aanwijs en me gedraag als een losgeslagen idioot. En ik kan het niet stoppen. Soms probeer ik me overdreven zakelijk te gedragen om mijn gevoelens te maskeren, maar 1 blik van hem met een ondeugende lach en ik val uit de rol. Uiteraard zijn onze andere collega's ook niet gek en er doen al flinke roddels de ronde over ons. Ik weet dat hij me leuk vindt en graag mag en tijdens de laatste Kerstborrel werden de gesprekken tussen ons na een paar wijntjes ronduit erotisch. Maar ik denk dat het voor hem meer het spel is van flirten en teasen, meer niet.

En het ergste: binnenkort hebben we een drie-daagse cursus met overnachtingen dus. Mijn fantasie draait nu helemaal overuren. Zouden we samen een nacht door kunnen brengen zonder dat iemand het in de gaten heeft? Een nacht samen met hem, ik word helemaal week bij de gedachte. Maar dan denk ik weer aan mijn lieve man en walg ik van mezelf dat ik dit soort gedachten heb. Ik wil helemaal geen gevoelens voor een ander hebben en al helemaal mijn man niet bedriegen!

Hoe kom ik van deze gevoelens af?

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Karin, Op 16-01-2009 15:09

Een heel herkenbaar verhaal. Mijn collega en ik waren gewoon vrienden, totdat we elkaar beter leerden kennen en steeds meer begonnen te flirten. Wij waren beiden getrouwd en ook ik ben absoluut tegen vreemdgaan. Ik heb het mijn man toen verteld en die vond het niet zo heel erg leuk. Uiteindelijk is die relatie stuk gelopen. (nu was de relatie toch al niet goed) Tussen mijn collega en mij is nooit iets gebeurd. Ik heb toen toch ontslag genomen omdat ik er echt niet tegen kon om bij hem te zijn. Hoe verliefd ik ook was. Na mijn ontslag is hij nog eenmaal bij mij thuis geweest om te praten en heeft hij besloten om bij zijn vrouw te blijven. Ook toen is er niets gebeurd. Nu achteraf denk ik wel eens .. het was puur verliefdheid en het is maar goed dat we deze keuze hebben gemaakt. Het is ook de situatie waar je in zit. Het lijkt allemaal zo mooi, maar in werkelijkheid is je fantasie op hol geslagen. Het verlangen is groot, maar besef wel dat als er ooit iets gebeurt tussen jullie dan maak je meer kapot dan je lief is. Heel veel succes hiermee. Het blijft lastig.

reactie ezeltje, Op 16-01-2009 17:38

Ik denk dat jij stiekem voor jezelf al hebt besloten dat als er een gelegenheid komt tijdens die training van je werk, je er voor gaat. Als je zoooooo verliefd bent, dan is op een gegeven moment je gevoel soms sterker dan je verstand, helemaal met een paar borreltjes op. Indien je dit niet van te voren met je man bespreekt (die meerdaagse en het feit dat je daar dus al over fantaseert), zou ik zorgen dat ik geen druppel alcohol zou drinken en steeds in de buurt van andere collega's was. Echt, het is het niet waard om het stiekem te doen, de schade is niet te overzien. Indien je je man hier wel bij betrekt, ligt het uiteraard heel anders. Ik kan me best voorstellen dat jij graag eens met een andere man intiem wilt zijn, puur om de spanning en het feit dat je al die jaren dat soort spanning van de eerste keer niet meer hebt gevoeld. Maar nogmaals, overleg het met je man. Ik wens je heel veel wijsheid toe!

reactie Saphira, Op 17-01-2009 19:59

Dank voor jullie reacties! Ik heb vandaag een erg goed en lang gesprek met mijn man gehad en er is al heel veel spanning ineens weggevallen nu. Ik heb niets achter gehouden en alles verteld en hij liet me helemaal uitpraten. Dat de spanning al jaren aan het opbouwen is, dat ik ervan droom om met mijn collega te vrijen etc. Voor mijn man was het belangrijk te weten hoe diep mijn gevoelens zitten voor mijn collega. Ik kon hem gerust stellen dat ik niet uit ben op verbroken relaties of een toekomst met hem. En mijn man zei toen dat we inmiddels al zo lang bij elkaar zijn dat hij weet dat het feit dat ik me seksueel aangetrokken voel tot een ander niets te maken heeft met mijn liefde voor hem. En dat hij zeker is van mijn liefde voor hem en het feit dat ik met hem oud wil worden en m et niemand anders! Hij vond het fijn dat ik hem in vertrouwen nam, want hij had al lang aan me gezien dat ik vaak druk en nerveus ben en had al een vermoeden dat er iets speelde dat ik niet goed uit kon spreken. We hebben het er zelfs over gehad van "stel dat er iets gebeurt?" en ik ben zo ontzettend blij dat ik dit gesprek gehad heb. Hij vertelde me dat hij ook wel eens gevoelens heeft van benieuwd zijn naar een ander, maar hij heeft niemand op het werk of elders die hij echt leuk vindt. En hij denkt dat het zeker ook te maken heeft met hormonale veranderingen bij mij en denkt dat het eerder zo is dat ik, omdat ik die verwarrende fysieke gevoelens heb deze richt op mijn collega, degene die ik goed genoeg ken om over te fantaseren en leuk genoeg vind, dan dat het zo is dat ik echt smoor op mijn collega ben. En ik denk dat hij gelijk heeft. Ik voel dat ik verder niets 'serieus' zou willen met mijn collega en misschien is hij gewoon degene die nu op het 'goede' moment er is in mijn leven. Ik ken hem lang genoeg om het vertrouwd te laten voelen en hij staat ver genoeg van me af om het juist 'veilig' te laten voelen. Ik heb een hoop nieuwe inzichten verkregen en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt!

reactie Lotte66, Op 17-01-2009 13:39

Gevoelens zijn gevoelens. Het is alleen voor je zelf de vraag, wat wil ik er mee? Doe ik er wat mee of niet.Soms moet je dingen laten voor wat ze zijn. Olie op het vuur is nooit handig. Je bent gek op je huidige partner, je bent gelukkig met hem, je weet wat je hebt. fantasieen , mogen er zijn, niets mis mee, het is eerder de vraag, wat je er mee doet. Als je het in de praktijk zou brengen, doe je 2 mannen pijn.Je weet niet wat de andere man voor je voelt.Voor het zelfde geld is hj ook stapelgek op jou.Je blijft bij je man, en is dat dus ook niet eerlijk tov je collega, daarbij kan het ook flink jullie werkrelatie verstoren en veel spanning met zich meebrengen op de werkvloer, welke ook voelbaar is voor collegae. Doch het is jouw leven, jouw beslissing, jouw keuze. Ga kostbaar en integer met je man en collega om, en voorkom verdriet bij je zelf en hen. Koester je gevoelens, niet meer en niet minder, doch het is up to you

reactie Luana17, Op 17-01-2009 14:34

Het is niet raar dat je zulke gevoelens kunt krijgen voor een andere man, maar ik vind het eigenlijk gewoon hetzelfde als vreemdgaan. Misschien moet je je zelf verbieden om aan hem te denken, en als je begint aan hem te denken, gewoon meteen proberen aan iets anders te denken. Op je werk is het natuurlijk wel lastiger. Misschien kun je ook proberen om meer met je eigen man te gaan doen, tegen hem zeggen dat je dingen wilt voelen die je ook voelde toen je nog jonger was en zo. Toen je hem voor het eerst leerde kennen. Anders weet ik het ook niet. Sterkte ermee!!

reactie Adarsh123, Op 18-01-2009 14:26

Je bent gelukkig getrouwd, je hebt een prachtkind kortom; je hebt een gelukkig leven. Het is normaal om je erotisch aangetrokken te voelen door collega's e.d. maar probeer het daarbij te houden. Ga iets meer met je echtgenoot doen (uit eten, filmpje pakken) en wanneer je op die manier meer belangstelling krijgt voor je echtgenoot, worden je gevoelens voor je collega hopelijk overstemd.

reactie geheimpje, Op 02-05-2009 15:35

ken het :) ben wel niet getrouwd maar woon al een hele tijd samen, 'gelukkig' nog wel geen kinderen. hoeveel ik ook van men vriend houdt, ik ben ook verliefd op een collega.. en dat hij me ook leuk vind steekt hij ook niet onder stoelen of banken. toen hij me voor het eerst wilde kussen heb ik hem tegengehouden, hij is getrouwd en heeft 2 prachtige kinderen. maar daar heb ik zo'n spijt van gehad dat toen hij het een jaar later opnieuw probeerde ik wel toegegeven heb.. en daar is het niet bij gebleven. mijn vriend weet van niks en dat wil ik ook zo houden. heb altijd gezegd dat ik hem niet zou bedriegen maar ja die ene collega.. weet dat ik niet meer moet verwachten maar het is zo fijn om stiekem samen te zijn en te genieten van elkaar. beter spijt van iets wat je wel hebt gedaan als spijt dat je het niet gedaan hebt..

reactie Saphira, Op 03-03-2010 18:43

Jeetje, wát een verhalen allemaal op deze site over mensen die verliefd zijn op een collega!! Ik heb dit stukje ruim een jaar geleden geplaatst en het doet me goed te zien dat ik niet de enige ben die met dit soort gevoelens kampt. Hoe gaat het nu: ik heb mijn verliefdheid, want dat is het toch, ik heb er nu eenmaal geen beter woord voor, redelijk onder controle weten te krijgen, maar de gevoelens gaan niet over. Het is een golfbeweging, we trekken naar elkaar toe, opes, te dicht bij en weer van elkaar af. Er is niets gebeurd, nog nooit, zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren, maar hoe krijg ik hem uit mijn hoofd? Ik loop hier nu al zo lang mee! En thuis gaat alles okee, heb een prachtig leven, maar dit ene ding..... Ik leer er maar mee leven.

reactie Tatata, Op 10-10-2012 12:18

Ik ben een vrouw van 24 jaar. Ruim twee jaar geleden kreeg ik een relatie met mijn vriend. Ik kende hem al een tijdje en zag hem als een goede vriend die uk vertrouwde en waarmee ik goed kon praten. Later liet hij mij weten dat hij meer wou dan alleen vrienden zijn. Ik schrok daar van en wilde er eerst niks van weten hij was immers al 36 en ik 22. Toch bleef ik contact met hem zoeken en uiteindelijk kregen we een relatie. Na 3 maanden raakte ik zwanger niet gepland maar het voelde goed ( nu denk ik ja tuurlijk ik zat nog in een soort roze wolk) vanaf dat ik zwanger raakte hebben we erg weinig dingen samen gedaan zou er niet eens 1 op kunnen noemen. De weekenden dat we samen zijn ( hij is de hele week van huis) zijn erg druk en hectisch. We voetballen allebei op zaterdag en op zondag hebben we bijna altijd wel verjaardag of zo iets. Door de week loop ik drie dagen stage of moet ik naar school en daarnaast dus ook nog de zorg voor onze dochter nu inmiddels 1 jaar. Ik erger me dood aan me vriend omdat hij ook in het weekend zijn handen van onze dochter aftrekt wat verzorging betreft. Spelen doet ie wel maar als het even kan laat hij de rest aan mij over. Ook als we op een zondag niks hebben ploft hij op de bank en doet bijna niks meer terwijl ik weeer druk ben met die meid en zijn was opruimen wat hij achter zijn kont laat liggen. Ik heb al een paar keer eerder laten weten dat ik het mis dat we samens een wat leuks doen in het weekend even gezellig met zijn tweeën naar de kroeg bijvoorbeeld. Maar dat wil hij nooit want hij wil bij zijn dochter zijn. (Die toch om 8 uur al slaapt) ik vind dat heel jammer en heb het gevoel dat ik er alleen nog maar ben voor de seks (waar ik eigenlijk geen eens zin in heb) en om voor onze dochter te zorgen. Nu was ik in het weekend aan het werk snachts ( ja ook nog ) en zat er een man aan de bar waar ik op slag verliefd op ben geworden. Nu zegt mijn gevoel dat ik over bijvoorbeeld 5 jaar nog ongelukkig wordt als dit zo door gaat. Ik begin nu enorm te twijfelen over wat ik moet doen. Oja ik ben een heel gesloten iemand die heel moeilijk haar gevoel kan uiten op papier prima maar niet als ik tegen over hem zit dan sla ik compleetst dicht v Vinden jullie net als ik dat alles veel te snel gegaan is waardoor ik nooit heb kunnen ontdekken hoe hij is ofzo. Ik weet niet wat ik moet doen is get. Verstandig om er een punt achter te zetten???

Site built by B-nuts