Wraakfantasieën
Geschreven door Jorge, Op 28-10-2020 02:34
Enkele jaren geleden moest ik door toedoen van een overijverige inspecteur één van mijn zaken sluiten. Om mijn anonimiteit te waarborgen zal ik hier niet uitweiden over het soort zaak en over het hoe en waarom van de sluiting. Wel moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat die niet geheel onterecht was. Maar mits de nodige aanpassingen had de zaak wel kunnen blijven bestaan, een mogelijkheid die ons dus niet gegund werd. Wat ik de inspecteur het meeste kwalijk neem is het zichtbare plezier dat hij erin schiep om ons de grond in te boren. In een brief lichtte hij op ironische, zelfs sarcastische manier, een en ander toe. Het was duidelijk dat hij zich verkneukelde. De sluiting stortte me in erg zwarte gedachten, ik dacht zelfs aan zelfmoord en bezocht enkele sites voor zelfmoordpreventie. Uiteindelijk ben ik er weer bovenop gekomen en bracht zelfs de moed op om weer een nieuwe zaak op te starten. Die draait goed, net zoals mijn overige zaken, en eigenlijk is alles wel oké nu maar toch is er bij mij iets kapot gegaan vanbinnen toen. Zo'n zaak is toch ergens wel zoals een kind waarvan je niet wil dat het van jou afgenomen wordt. Zo komt het dat ik nu nog steeds wraakgevoelens koester jegens mijnheer de inspecteur. In mijn fantasieën hou ik hem gevangen in een donkere kelder waar ik hem kan folteren. Over die folteringen zelf fantaseer ik eigenlijk niet echt, wel over hoe ik hem toespreek terwijl hij daar weerloos ligt. Ik vertel hem over hoe hij mij, mijn personeel en mijn klanten destijds getroffen heeft door de verplichte sluiting. Over hoe onze zaak gemist werd en nog steeds gemist wordt. Ik lees hem zijn eigen brief voor en zeg erbij: nou, je had hier echt wel plezier in. Dan verdedigt hij zich en zegt dat de sluiting terecht was, maar ik werp tegen dat er nog heel wat mogelijkheden waren om het tij te keren. Ik fantaseer ook soms over wat eraan vooraf gaat: dat ik hem bij hem thuis opwacht en neersla, waarna ik hem kan ontvoeren. In andere fantasieën gaat het niet zo ver en gooi ik alleen maar een steen door zijn raam. Ach, natuurlijk zal ik die wraakfantasieën nooit echt uitvoeren. Ik heb geen idee waar de man woont en ben ook niet van plan het op te zoeken. En de brief die ik hem in mijn fantasie voorlees heb ik al lang weggegooid. Ik ben eigenlijk vooral positief ingesteld en kijk naar de toekomst. Maar een wraakfantasie vormt soms toch een bepaalde uitlaatklep. Net zoals deze site, waar ik het eens kwijt kan. Dank hiervoor.