werk

Naar buiten toe doe ik of er weinig aan de hand is, immers iedereen in de buurt werkt.Alleen ik heb de grootste moeite aansluiting te vinden.Heb gesolliciteerd naar vrijwilligerswerk maar ondanks beloftes bellen of mailen mensen niet terug en ik voel er niet veel voor om voor dat soort mensen op de knïeen te gaan... het is al erg genoeg dat je heel graag ergens aan de slag

wilt maar zelfs als je je op vrijwillige basis aanbied doen mensen geen enkele moeite voor je.

Misschien moet ik maar aanvaarden dat er nergens \'plek\' voor me is, dat niemand zit te wachten op iemand die maar huisvrouw is.Tegenwoordig word aan daaraan namelijk je status afgemeten en dan ben je blijkbaar niks (meer) waard.

Is het dan toch waar dat je vvd- er moet zijn om uberhaupt voor leuk werk in aanmerking te komen? Het lijkt er wel op...zie maar eens ergens tussen te komen.

Misschien herkend iemand dit...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie ik, Op 21-11-2009 19:55

Je hebt volgens mij een hele negatieve kijk gekregen op het fenomeen werk krijgen. Ik begrijp dat je zo'n houding krijgt doordat je zo vaak bent afgewezen. Helaas straal je juist die negatieve houding af op het moment dat je ergens solliciteerd en hierdoor maak je dus niet een positeve eerste indruk. Ik begrijp dat het moeilijk is om zoiets te veranderen maar daar schuilt nou net het probleem in. Je moet proberen de problemen bij het solliciteren feitelijk te zien en dan proberen je emoties positief te wijzigen. Je beschouwt het bijvoorbeeld als een knieval om zelf een tweede keer contact op te nemen en hebt ondertussen het gevoel dat men geen moeite meer voor je doet omdat je "maar" een huisvrouw bent. Als je de situatie die je schetst feitelijk bekijkt (ik weet natuurlijk niet alles wat je meegemaakt hebt). Als een organisatie iemand zoekt doen ze dat niet omdat het zo rustig is, meestal komen ze dan iemand tekort of moet iemand vervangen worden. Ergo ze hebben het heel druk en gaan dus op hun eerste vluchtige indruk af. Dan moet je er juist voor zorgen dat die eerste indruk dus beter is. Dat doe je natuurlijk eerst door een goede brief te schrijven en tijdens het gesprek heel erg je best doen en helemaal door nog een paar keer terug te bellen. Vergeet niet om iets vroeger te komen en proberen een gesprek aan te knopen met misschien je toekomstige collega's. Probeer bij vrijwilligerswerk ook een keer gewoon langs te komen om te babbelen en eventueel meteen de handen uit de mouwen te steken. Zo laat je juist zien dat je gemotiveerd bent en kan je direct kijken of je wel in het team past, vergeet niet dat die juist een grote invloed. En als het dan toch niet lukt probeer het als een leermoment te zien en dan bedoel ik niet dat je jezelf de grond in moet praten maar kijk juist naar wat goed is gegaan.

reactie For Good Times Sake, Op 21-11-2009 22:35

Ik heb per mail en per telefoon contact opgenomen en ook meerdere keren gevraagd waarom ik niks hoorde, vervolgens worden allerlei beloftes gedaan en dan hoor je niks meer.Als dat zo aan de gang blijft vind ik het geen goed teken van A) hoe een organisatie functioneert en B) hoe ze met je om menen te moeten gaan. Ik kan daar idd nogal somber van worden want ik wil erg graag ergens aan de bak maar niet op deze wijze. Én het is nogal deprimerend als je enthousiast bent en echt iets wil betekenen maar op deze wijze de grond in word geboord.Natuurlijk, geen handvol maar een landvol, en is het de ene niet, dan de andere wel maar ik merk dat het steeds meer moeite kost jezelf op te peppen en tot iets te zetten...en dat wilde ik alleen maar even kwijt.Het steekt dat je naar buiten toe moet doen of er niks aan de hand is, om niet uit de toon te vallen, maar dat het meest basale, simpele niet eens wil lukken...en dat je het er met niemand over kunt hebben.En dan vraag ik geneens geld (ik zou niet eens meer durven... :grin ) Ik wil in ieder geval bij deze de NVA van deze kant af \'van harte\' bedanken dat ze zo met vrijwilligers menen om te moeten gaan.Dieptriest.

reactie Lotte66, Op 22-11-2009 02:14

Zijn organisaties die je hier bij helpen en ondersteunen.Zij maken samen met jouw ook een mogelijkheidsfrofiel.Elke grote stad heeft deze dan wel gelijksoortige instanties. Ook de UVW en Soc. dienst kunnen je hier voorlichting over geven en naar doorverwijzen. Moet lukken Succes he

reactie Pim, Op 22-11-2009 11:53

Als je solliciteert ben je een "artikel of product" dat verkocht moet worden - je moet reclame voor je zelf maken. Wat zijn je sterke kanten? Waar ben jij goed in? Deze eigenschappen benadruk je. Als er minder goed eigenschappen aan bod komen (iedereen heeft die) geef je dat eerlijk toe dat je niet alles kunt maar zeg er dan bij dat je het leuk vind om jezelf te ontwikkelen. Het gevolg is wel dat de verwachtingen bij de werkgever hoog zullen zijn. Dus jok niet. Als je bij je sollicitatie iets beloofd, zoals bereid zijn om iets te willen leren, moet je dat wel waarmaken. Als je vanuit een negatieve houding solliciteert met de uitstraling: "ik hoop dat u mij deze baan gunt want ik ben al zo vaak afgewezen" bereik je NIETS. Dus nog even in het kort: je bereikt iets als je vertelt waar je goed in bent. Succes!

reactie For Good Times Sake, Op 22-11-2009 23:18

Je hebt gelijk, Pim...maar naast het 'product wat verkocht' moet worden ben je ook maar mens. En als je een aanbod doet verwacht je op z'n minst fatsoenlijk behandeld te worden...en nog fijner; respons.Ook als je niet degene bent naar wie men op zoek is... Dus als er allerlei toezeggingen gedaan worden en men 'vergeet' vervolgens keer op keer te bellen, te mailen dan is dat niet erg netjes. Al met al valt het niet mee, als je er een tijdje uit bent geweest, om ergens weer opnieuw een (werk-) plekje te bemachtigen, dat blijkt maar weer.Uiteraard laat ik het er niet bij zitten...geen handvol maar een landvol...met een beetje mazzel rol je ergens in waar men WEL blij is met inzet en enthousiasme.

reactie Peetje, Op 24-11-2009 04:47

Heb je al aan een parttime postbezorbaantje gedacht? Het verdient niet veel, maar vrijwillig is het zeker niet. Her en der in het land vragen ze er mensen voor. Ik heb het zelf ook een tijdje gedaan en vond het echt leuk en zinnig werk. Wanneer er een wijk vrij is kom je niet echt op sollicitatie, je bent al snel goed gekeurd wanneer je i.i.g goed Nederlands praat, er i.i.g schoon en voldoende verzorgd uit ziet en aangeeft dat je gemotiveerd bent en denkt het werk aan te kunnen.Voor de rest ben ik het eens met de bovenstaande reacties.

reactie bezorger, Op 28-11-2009 00:59

Ik heb zelfs als volwassen full-time kranten- en folders bezorger meer dan een vol maandloon verdiend. En het was nog leuk en gezond (en sociaal) werk ook. Moet je wel over eigen vervoer (brommer of auto is ideaal) beschikken. Nadeel is echter een huis vol met kranten en folders, je moet wel een beetje kunnen organiseren. (wijken combineren), en ook bij slecht weer gaan lopen. Ander nadeel is dat je in feite als 'zelfstandige' werkt en dus zelf voor je ziekteverzekering verantwoordelijk bent (en bij ziekte zit je in principe zonder inkomen). Maar het was wel heel leuk. En kranten zaten toen te springen om goede en betrouwbare bezorgers en zijn ook bereid de prijs per brievenbus omhoog te gooien voor een volwassen bezorger. Zal nu nog wel zo zijn, denk ik. Eén telefoontje en je hebt een wijk en dat is al een begin. Je hoeft niet eens op gesprek te komen !

Site built by B-nuts