Op een research-afdeling in het buitenland werk ik waar een strenge hygiëne heerst. 's Morgens bij ingaan in het lab moeten we douchen en 's avonds weer voordat we naar huis gaan. We mogen niets van ons zelf mee in het lab nemen. Zelfs een trouwring moet afgedaan worden. Bedrijskleding doen we aan. Mijn slip en b.h. moet ik wisselen. Slips en b.h.'s heb ik op kosten van de organisatie mogen kopen. Ze blijven binnen het lab. Daar staat ook een wasmachine. De reden voor dit alles is, dat er geen bacteriën van buiten naar binnen en van binnen naar buiten mogen.
Met een paar getrouwde mannen werk ik samen. De enige vrouw ben ik. Er is een omkleed-ruimte, gezamenlijke douche-ruimte en aankleed-ruimte. De regel is, dat eerst de mannen gezamenlijk douchen en dan de vrouw.
Toen ik een paar maanden werkte, vroeg ik mijn mannelijke collega's of ik samen met hen kon douchen. 's Zomers ga ik vaak naar het naaktstrand, dus publiekelijk naakt zijn ben ik gewend. Ze waren verrast, maar stemden toe. De enige voorwaarde was, dat het geheim moest blijven. Ze wilden beslist niet, dat hun echtgenotes hiervan op de hoogte kwamen. Deze zouden jaloers worden, daar ze zeiden, dat ik een zeer aantrekkelijke vrouw ben.
Nu sta ik reeds enkele jaren tweemaal per dag tussen een paar gehuwde mannen onder de douche. Geconstateerd heb ik, dat er een zekere seksuele intimiteit tussen mij en hen ontstaan is. Af en toe vraagt een collega of hij mijn rug en mijn billen mag inzepen Altijd stem ik toe. Soms bespeur ik bij hem een kleine erectie wanneer hij me met de spons aanraakt. Er heeft echter nooit seks plaats gehad. Ook vinden er nooit ongewenste seksuele intimiteiten plaats of worden er vulgaire, seksistische grappen verteld. Wij hebben wederzijds respect voor elkaar.
Voor de organisatie en voor de vrouwen van mijn collega's wordt dit gezamenlijk douchen geheim gehouden.